Kiedy niemieccy szefowie od marketingu sieci supermarketów Lidl postanowili skasować z plakatów promujących „grecki tydzień” krzyże na prawosławnych kościołach, żeby w ten sposób wpisać się w klimat poprawności polityczno-religijnej w Europie, nie przeczuwali, że w najbardziej ateistycznym państwie Europy wywołają falę oburzenia. Czeski minister rolnictwa, Marian Jurečka, nawołuje do bojkotu Lidla, kardynał Dominik Duka pisze w otwartym liście do greckiego ambasadora w Pradze o barbarzyństwie. Słynna „biała wyspa” Santorini, wykorzystana przez grafików Lidla w promocji „greckiego tygodnia”, kiedy to sery feta, oliwki i wódka o smaku anyżowym kosztują tyle samo, co poza „tygodniem” (kolejny absurd), znana jest właśnie z malowniczych, małych kościołów. Po komputerowym liftingu zniknęły krzyże, ale pojawiły się pytania, jakie są granice ludzkiej głupoty. Ja twierdzę, że granic nie ma. Byłbym jeszcze skłonny zrozumieć, gdyby z dachów Santorini skasowano anteny satelitarne, ale krzyże? Jeden z najstarszych symboli ludzkości? Jak zawsze w takich absurdalnych dramatach odpowiedzialne osoby milczą, a na pożarcie lwom podrzuca się sekretarki i asystentów od marketingu. Bo niebawem przyjdą „włoskie”, „amerykańskie” czy „francuskie” tygodnie i ludzie zapomną. Afera z wymazanymi krzyżami ma jednak dużo istotniejszy wymiar. Bez świadomości, że to głównie chrześcijańska kultura uformowała współczesną Europę, będziemy zmuszeni szybko poszukać Jana IV Sobieskiego. I obawiam się, że to może być „Mission Impossible”.