Kiedy temat (nad)obowiązkowej matury z matematyki po raz kolejny wraca na tapetę, zadaję sobie pytanie, czemu wolność wyboru ma dotyczyć akurat tego przedmiotu, a nie np. języka czeskiego. Czy to czasem nie dyskryminacja? Wracam wtedy do wczesnych lat szkolnych, kiedy dziewczynki (bo zwykle o nie chodziło), pięknie recytujące zadany temat, automatycznie uchodziły za zdolne uczennice, zaś chłopcy jakkolwiek logicznie myślący często byli niedoceniani. Również później, już w gimnazjum, miałam wielu kolegów, którzy doskonale radzili sobie z matmą, za to z o wiele mniejszą swobodą dyskutowali o literaturze. Chociaż zgłaszali się na studia techniczne, maturę z języka polskiego i czeskiego musieli zdać.

To pozostało do dziś. Dlatego myślę, że w tej całej walce o to, co dla maturzysty ma być obowiązkowe, a co nie, wcale nie chodzi o to, że w niektórych profesjach wiedza matematyczna jest mniej potrzebna od tej językowej. Ale że tylko brakuje tych, którzy równie skutecznie chcieliby powalczyć o usunięcie z zestawu przedmiotów obowiązkowych języka czeskiego, argumentując, że nie każdy chirurg i inżynier mechanik musi rozróżniać między apostrofą i anaforą.