- O! Jaka piękna nazwa! Te ptaki nie boją się ludzi, są ich przyjaciółmi. 

- Drewnianego! Dziadek Jarek mnie nauczył rzeźbić. Tego ptaszka podarowałem pani rehabilitantce Martinie, z którą ćwiczę w każdy wtorek i. A mamie dałem na święta tego oto anioła, bo ona jest dla mnie właśnie takim aniołem. Aktualnie chętniej jednak szkicuję i rysuję. Mam tu na przykład profesjonalne kredki, które dostałem od babci. Te są najlepsze, nie łamią się! No i tę pasję dzielę z moim serdecznym kolegą z klasy Mathiasem. 

 

- To taka moja Księga Państw. Najpierw narysowałem flagi, do tego dodawałem opisy i inne rysunki. Odwiedziłem już Włochy, Austrię, Czechy, Polskę, Słowację, Słowenię i Chorwację. 

- ...a chciałbym zobaczyć jeszcze Hiszpanię, Portugalię i kraje skandynawskie. Moim największym marzeniem jest jednak safari w Afryce. Chciałbym widzieć te wszystkie zwierzęta na żywo! Najbardziej chyba geparda i słonia. Zawsze byłem blisko natury. 

- Żeby człowiek mógł zachowywać swoje wspomnienia. I byłoby miło, gdyby ktoś inny też mógł to przeczytać. Jestem ciekaw, co na przykład ktoś by pomyślał o moim dzienniku…

- ...to Atena i Ferda. No i jeszcze psa Feliksa rasy Jack Russell terrier, który ma tyle samo lat, co ja. Rozumiemy się bardzo dobrze. Chciałbym mieć jeszcze jakiegoś węża, ale raczej nie zrobię tego babci, która bardzo się ich boi. 

- Robię! (śmiech) A z klockami zaczęło się od mojego brata Wojtka, on budował, ja podglądałem, a potem mnie wciągnął. Układałem na przykład tę wysoką na 150 cm Wieżę Eiffla. Zajęło nam to pięć dni. Najtrudniejszy do zbudowania z tych pojazdów na moim stole był ten helikopter. Tutaj w moim pokoju przy klockach czas płynie zupełnie inaczej... 

- Podobało im się! Zaczęli mnie od razu wozić... No a ja to się po prostu musiałem nauczyć jeździć i śmigam teraz wszędzie bez problemu. Mam dwa hamulce, ale gum na razie nie palę. Choć chciałbym raz zjechać na pełnej prędkości z tej górki obok domu… 

To rodzice nie byliby raczej zadowoleni.
- No nie! (śmiech) Ja w ogóle nie czuję, żeby ten wózek mnie jakoś ograniczał. 

Nie możesz podróżować, chodząc, ale robisz to na siedząco.
- To taki mój sposób na poznawanie świata. Pomagają mi rodzice albo brat. No i mięśnie mam wyrobione w rękach z tego kręcenia... 

A jak wygląda taka twoja podróż w góry? 
- Mamy taką specjalną przyczepę do roweru, tata mnie tam wkłada, no i jedziemy. Na Praszywą, Mały Ostry, Jaworowy, Kozubową. A w tym roku chcemy jechać na Łysą Górę. 

To trzymam mocno kciuki i jestem przekonany, że się uda! Zresztą w kołach masz zdjęcia tygrysa i ty chyba też masz w sobie taką tygrysią siłę? 
- No pewnie! Staram się ze wszystkim sobie radzić i niczym się nie przejmować.