Oprócz trzech królewien, króla, księcia i smoka z trzema głowami reżyserka postanowiła dodać do tej historii postać wesołego Błazna Kacperka (Gašparka), który staje się przewodnikiem po prezentowanym świecie. Postać ułatwia najmłodszym odbiór przedstawienia, bo komentuje zdarzenia, a także zachęca dzieci do interakcji, zadając im różne pytania, na które chóralnie odpowiadają. Jak zaznaczyła Dušová w wywiadzie przed premierą, brakowało jej we współczesnym teatrze dziecięcym postaci błazna, który dawniej pojawiał się na czechosłowackiej scenie bardzo często, na przykład celnie komentując sytuację polityczną czy zdarzenia społeczne. Kacperek w „Bajce” w prawdzie nie komentuje żadnych wydarzeń politycznych, ale zabawnie odnosi się do zachowań albo wypowiedzi innych bohaterów przedstawienia, ironicznie dystansując się wobec nich. Kierujący lalką błazna Jakub Tomoszek modulował głos i sprawnie animował lalką. Dziecięca widownia z zainteresowaniem śledziła akcję, niejako zapominając, że za lalką stoi aktor, postrzegając ją jako odrębny byt. 

 

 

Drewniane klasyczne marionetki i prosta składana scenografia autorstwa Miroslava Duši to z jednej strony rozwiązanie, które ułatwi zespołowi podróżowanie (a „Bajka” dość często gra poza swoją siedzibą, także w plenerze), ale z drugiej strony stanowi wyzwanie dla aktorów. Animacja marionetki wymaga zaawansowanych umiejętności lalkarskich, które zdecydowanie zespół „Bajki” posiada i dobrze, że przy okazji spektaklu w reżyserii Dušovej artyści znowu mogli je zaprezentować. W tym kontekście bardzo dobrze zagrali Jan Szymanik wcielający się m.in. w rolę króla, a także Ewa Kus i Dorota Grycz w rolach księżniczek. Szczególnym wyzwaniem dla lalkarzy była animacja i zagranie trzygłowego smoka (Dorota Grycz, Ewa Kus i Jan Szymanik). Artystów wspomogła tu także odpowiednio dostosowana muzyka (specjalnie dopasowany motyw muzyczny), a także oświetlenie. Niewątplie humorystycznym elementem w kontekście animacji smoka jest udzielenie każdej z jego głów innego głosu: jedna głowa mówi normalnie, druga jąka się zabawnie, a trzecia mówi z parodystycznym angielskim akcentem. Oprócz tego smok odór z paszczy maskuje dezodorantem, a na porwanie księżniczki stroi się w muchę. Reżyserka wraz z aktorami postarali się, by smok nie budził grozy lub przerażenia u dzieci, a wręcz przeciwnie – gapowaty potwór niejednokrotnie wywołuje salwy śmiechu. Dodatkowo odbiór przedstawienia umilają liczne partie muzyczno-wokalne (muzyka: Artur Říman).

Trzy krótkie historie w wykonaniu zespołu „Bajki” o losach trzech królewien są nie tylko zabawne, ale i niosą mądre przesłanie. Inteligentne dziewczynki i dziewczyny zawsze sobie poradzą. Poszerzanie swojej wiedzy i kompetencji popłaca, podobnie jak budowanie relacji opartej na miłości. Najgorzej kończą ci, którzy są niesympatyczni i nie szanują innych. Spektakl oglądał z zapartym tchem mój czteroletni syn Maksio. Jego ulubionymi bohaterami był błazen i smok, a w kontekście scenografii spodobały mu się kolorowe kwiaty. Miłym akcentem było umożliwienie dzieciom dotknięcie lalek po przedstawieniu i zrobienie sobie z nimi zdjęć. Maksio wyszedł z teatru zadowolony i jeszcze długo rozmawialiśmy w domu o tej historii, dlatego oboje polecamy najnowsze przedstawienie „Bajki”.

Małgorzata Bryl-Sikorska