W meandrach blasków i cieni, czyli Rzecz o najnowszym tomiku poetyckim Alicji Santarius „Od środka" | 25.10.2024
Wyciągam dłoń, by
zatrzymać kroplę życia. Całe miasto jest deszczem pulsujących doznań na
wyciągnięcie ręki. Gdzieś pomiędzy jednym a drugim przystankiem rozpoznaję
Alicję, która jak co dzień wpatruje się w obraz świata namalowany uczuciem.
Układa zawartość liści w zgrabne zdania. Przepuszcza przez sito świadomości
każde słowo mające moc tworzenia poezji.
Ten tekst przeczytasz za 4 min. 30 s
Fot. Iga Santarius/Facebook/Alicja Santarius
Alicja w krainie własnych
przemyśleń; otwarta na kolejne sekwencje; zamknięta w krajobrazie piękna
ukazuje przechodniom, czytelnikom świadomym i tym przypadkowym, kolor i smak
duszy.
Poezja Alicji Santarius
wrzuca nas od razu na wyższy poziom percepcji. W najnowszym tomiku poetyckim „Od
środka” słowa są lekkie, lecz wyraźnie zaznaczają swą pozycję i zawsze są na
swoim miejscu; zaskakują dokładnością; wpychają się pod poduszkę, by obudzić
trzeźwość umysłu, by dotykać dłońmi nowej twarzy bez makijażu.
Poezja Alicji Santarius
smakuje najlepiej z samego rana. Jest bowiem jak świeża kawa, która otwiera
oczy i pozwala iść przed siebie zdecydowanie tu i teraz. Wiersze te nie mają
nic do ukrycia. Owa prawdziwość jest fenomenalna i daje się poznać jako całość,
gdyż uderza czytelnika z całą mocą. Poetka nawet nie stara się powstrzymać tej
energii płynącej „Od środka”. Świadomie puszcza lejce i podziwia życie, które w
jej utworach swobodnie galopuje od pierwszej do ostatniej strony zgrabnego
zbioru poezji.
(…)
teoretyczka
z nominacją do Nobla
w praktyce – dzieciak
szlaczkami
ciągle wychodzący
za linię
fragment wiersza „Altruistka”
Prawdopodobnie mamy do
czynienia ze świadomym wychodzeniem poza wyznaczone ścieżki. Ta naturalność
działań nie jest przypadkowa. Autorka sama przyznała, że kocha podróże, nowe
miejsca, wyzwania, które mogą zaskoczyć. Nie działa wedle schematów.
W innym utworze pt. „Zaryzykować”
Alicja Santarius pisze wprost:
(…)
Uparcie jednak brnąc w to,
co wiadome,
nie uda mu się
z mgły
wyłowić
jednorożca.
Czy aby na pewno? Mam
wrażenie, że ryzyko jest niejako przypisane człowiekowi, a w słowach „nie uda
mu się” dostrzegam pewną figurę retoryczną, którą można potraktować jak ironię.
Przypomina raczej wyzwanie do podjęcia działań odnalezienia legendarnego
jednorożca; realizacji marzeń; wyłonienia rzeczy nieodkrytych jeszcze.
Świat Alicji Santarius
jest gościnny i chociaż czasami boli, sprawia wrażenie przytulnego domu. Nie
należy się bać ani uciekać przed kolejną podróżą.
Ze świadomością źródła
przepłyniesz więcej rzek
i szybciej dotrzesz do
morza.
(…)
Fragment wiersza „Ze świadomością”
Naturalne więc wydaje się
pytanie o istnienie i wspomnianą świadomość bycia. Skąd… No skąd? Poetka zadaje
to pytanie wielokrotnie.
(…)
Skąd możesz wiedzieć, że
błądzisz,
jeśli nic nie podpowiada,
że powinieneś szukać.
(…)
Skąd masz wiedzieć, kim
jesteś,
skoro nadal
pytasz o to innych?
Fragment wiersza „No skąd”
Najnowszy tomik poetycki „Od
środka” nie jest zbiorem pytań. Owszem… autorka ukazuje nam swój punkt
widzenia świata i swoje przeżycia, ale z ręką na sercu – kto tak nie robi? Z
punktu widzenia bacznego obserwatora mogłoby się wydawać, że autorka nie
troszczy się o nowoczesność świata; o zaskakującą formę, która uderza
czytelnika brutalnym językiem lub wulgaryzmami. Nie! Nic z tych rzeczy. Fenomen
tej publikacji polega właśnie na wspomnianej na początku wrażliwości świata,
która staje się tak bardzo intymna, że czasami w reakcji na słowo poetyckie
czytelnik reaguje lekkim rumieńcem. Lecz zawstydza nas prawda i świadomość
dobra, jakie poetka dostrzega i zamyka w swych wierszach.
***
Obdarowana
dzielę się
(…)
kiedy dobro się rodzi
zamieram
by go nie spłoszyć
fragment wiersza bez tytułu
Szanowny czytelniku, gdy
przypadkowo spotkasz poetkę wpatrującą się w krople deszczu, gdy dostrzeżesz
lekki uśmiech i radość płynącą z rodzącego się właśnie wiersza, usiądź na
moment i poczuj siłę tworzenia. Prawdopodobnie będziesz świadkiem przenikania świata
w słowo. Piękno zawarte w postrzeganiu rzeczy zwyczajnych należy traktować z
szacunkiem. Każdy wiersz jest jak kropla wody. Niepozorny, delikatny, ukryty
między palcami wiersz rodzi się z wrażliwości i prawdy. Nowy tomik poetycki
Alicji Santarius pt. „Od środka” to esencja miłości życia.