A jednak lipiec i sierpień to takie same miesiące, jak – dajmy na to – listopad. Przyjemnie byłoby, gdyby lato było synonimem relaksu, ale wcale tak nie jest. Są chwile, kiedy zdajemy sobie sprawę, że nie wszyscy mogą sobie pozwolić na podróże, wieczorne spacery, grill ze znajomymi. I bynajmniej nie mam w tej chwili na myśli sytuacji materialnej, lecz spraw dotyczących samego sedna naszego istnienia, życia i śmierci.

Kilka dni temu zdałam sobie z tego sprawę, kiedy w świetnym nastroju spacerowałam po Krakowie. Zmierzaliśmy właśnie z rodziną w kierunku jednego z muzeów ulicą prowadzącą koło Instytutu Onkologii. Spojrzałam w okna budynku wychodzące na ruchliwą jezdnię. Jak czują się pacjenci za tymi oknami, o czym myślą? Jestem przekonana, że ich największym marzeniem nie jest w tej chwili udany urlop (koniecznie bez deszczu), ale „tylko” powrót do zdrowia.

Nie pasuje ten tekst do klimatu letniego relaksu? Bardziej nadawałby na Zaduszki? To prawda, ale – jak już napisałam – lipiec czy sierpień to takie same miesiące w kalendarzu jak listopad. Cieszmy się, jeżeli jesteśmy w sytuacji, kiedy możemy je traktować jako okres samych tylko przyjemności.