Szpitale i przychodnie to miejsca, gdzie walczy się z wirusem, lecz z drugiej strony – łatwo można się tam nim zarazić. Aby zminimalizować ryzyko, placówki służby zdrowia wprowadzają rygorystyczne zasady sanitarne i obostrzenia. Szkoda, że czasem absurdalne, z gatunku tych „wilk syty i owca cała”. 

W zeszłym tygodniu zostałam wysłana przez lekarkę na prześwietlenie. Udałam się do szpitala w Hawierzowie. Na uchylonych drzwiach, prowadzących na oddział radiodiagnostyki, wisiała dość duża tabliczka z napisem: „ZAKAZ WSTĘPU. Badamy pacjentów covid-pozytywnych.” Jak zakaz, to zakaz.

 

Stałam i czekałam, nim sytuacja się zmieni i jakiś pracownik zdejmie tabliczkę. Za mną zaczęły się ustawiać kolejne osoby. Czekały tak samo zdyscyplinowanie jak ja. Potem pojawił się senior o kulach, zignorował ostrzeżenie – chociaż zwróciłam mu na nie uwagę – i dziarsko udał się w stronę pielęgniarki w rejestracji. Spodziewałam się, że siostra odeśle go z powrotem, ale nic takiego się nie stało. Zdenerwowana, że facet mnie wyprzedził, a przecież śpieszę się do pracy, wkroczyłam na „zakażony teren”. Za mną udały się kolejne osoby. Na moje pytanie, czy zakaz obowiązuje, czy nie, pielęgniarka bąknęła coś niekonkretnie. Zarejestrowałam się i udałam do wskazanego przez nią gabinetu. W tzw. międzyczasie sanitariusze w odzieży ochronnej wywozili z innego pomieszczenia pacjentkę, najwyraźniej chorującą na COVID-19. 

Kiedy już po prześwietleniu opuszczałam oddział, na drzwiach nadal wisiała tabliczka z zakazem wstępu, ignorowana zarówno przez pacjentów, jak i przez przyjmujący ich personel.