Z mapą Księstwa Cieszyńskiego z 1724 roku idę granicą okrojonej zbiorowej ojcowizny. Mam już trochę za sobą; od Bielska, przez Bystrą, górską drogą królewską przez Klimczok, Kotarz i na Salmopol. Kilometry w nogach, tematy do przemyślenia, więc schodzę z granicy i jadę daleko – do miejsca symbolicznego. Miejsca upadku i początku zapomnienia.

Czytaj więcej »»

Po przejściu z Bielska-Białej na Klimczok i krótkim marszu dalej, kontynuuję swoją podróż granicami Księstwa Cieszyńskiego, które nie istnieje już od ponad stu lat. Idę z mapą Jonasza Nigriniego, pierwszą prawdziwą mapą Księstwa, żeby zobaczyć, co zostało z granicy, wyobrazić sobie, jak mogła wyglądać kiedyś. Idę górami, jestem na Przełęczy Karkoszczonka i – oczywiście – najpierw napiję się kawy.

Czytaj więcej »»

Noc spędzona na granicy Księstwa Cieszyńskiego odchodzi w zapomnienie. Kończę śniadanie w schronisku na Klimczoku, piję kawę, patrzę na pogniecioną nieco mapę Jonasza Nigriniego i wiem, że trzeba iść dalej. Pierwsze kroki: Przełęcz Karkoszczonka, drogą królewską, drogą zbójnicką, drogą turystów.

Czytaj więcej »»

Mapa Księstwa Cieszyńskiego Jonasza Nigriniego, której reprint kupiłem w Muzeum Śląska Cieszyńskiego, nie leży dobrze w plecaku. Jest twarda i tekturowa, powinna wisieć na ścianie. Ale wędruję granicą Księstwa, minąłem źródła Białki i idę na Klimczok, mapa jest więc ze mną. Coraz bardziej pogięta, coraz mocniej zdaje się pokazywać drogę – zresztą teraz nie mam wyboru, muszę iść górami, bo to góry tworzyły granicę Księstwa.

Czytaj więcej »»

Z mapą Jonasza Nigriniego w plecaku, tą która pokazuje Księstwo Cieszyńskie z początków XVIII wieku, ale też z wieloma pytaniami dotyczącymi samego Nigriniego opuszczam Bystrą i idę do źródeł granicznej rzeki Księstwa – Białki. Nietrudno tam dotrzeć, wystarczy kierować się na Klimczok, górę równie graniczną.

Czytaj więcej »»

Otwieram pozaginaną mapę Jonasza Nigriniego. Pogiętą i pozwijaną, bo nie jest to mapa użytkowa, to raczej artefakt do pokazania komuś, albo do powieszenia na ścianę – tak zresztą została pomyślana. Wydało ją Muzeum Śląska Cieszyńskiego i jest to raczej gadżet, niż mapa, przygotowująca nas do podróży. Ale nic to, otwieram i patrzę, jak ułożyć sobie drogę z Bielska-Białej do Bystrej, granicą księstwa, którego już nie ma.

Czytaj więcej »»

Dopiero kilkaset metrów przeszedłem od początku mojej podróży nieistniejącą już granicą dawnego Księstwa Cieszyńskiego. Kilkaset metrów od kawiarni w galerii handlowej, która zamurowała dzisiaj granicę od strony śląskiej, do kawiarni Galicja, która znajduje się za kładką, nazywaną po prostu Mostem między Bielskiem a Białą.

Czytaj więcej »»

Z mapą Jonasza Nigriniego z 1732 roku siadam w drogiej kawiarni z widokiem na zabetonowaną Białkę. Kawiarnia droga, bo w galerii handlowej, Białka zabetonowana, bo tak się teraz traktuje rzeki, a granica księstwa niknie w dziwnym kolażu połączonych miast. 

Czytaj więcej »»

Podróże zazwyczaj zaczynają się od mapy. Bardzo konkretnej, mapy, która czasem okazuje się naszym przeznaczeniem, prowadzi nas do czegoś, pokazuje nowe drogi, albo otwiera na nowe doświadczenia. Tym razem jest podobnie, choć mapa Księstwa Cieszyńskiego autorstwa Jonasza Nigriniego nie jest przecież początkiem samego Księstwa, nie jest wielkim wybuchem, nikt po jej wydaniu nie krzyknął: „Oto mamy Księstwo Cieszyńskie, dokonało się, niech nam długo żyje!” Nie, akt założycielski zdarzył się wcześniej, kilkaset lat wcześniej. 

Czytaj więcej »»