Po tak długim czasie spędzonym w Karwinie i jej przyległościach, niełatwo wybrać kierunek dalszej wędrówki. Szkoda z niej jednak rezygnować, skoro – mam nadzieję, że nie zniechęcę tym znużonych tematyką cyklu – dotychczas zwiedziliśmy zaledwie garstkę szlacheckich siedzib w Cieszyńskiem. 

Czytaj więcej »»

Château de Chambord, Villandry, Beauregard… Kolejne malownicze zamki w Dolinie Loary można byłoby wymieniać długo. Podobne zagęszczenie rezydencji nie znajduje analogii w krainie nad Olzą, co nie znaczy, że cieszyńskie siedziby arystokratyczne odstają od tych francuskich.

Czytaj więcej »»

Karwina jest miejscowością niebanalną i pełną sprzeczności. Dziś – czeskie miasto z niewielkim odsetkiem ludności polskiej, w przeszłości – jeden z najważniejszych bastionów polskości w Cieszyńskiem. Zasłynęła jako stolica górniczego zagłębia, równolegle dbając o uzdrowiskowe dziedzictwo. Znajduje się u podnóża Beskidów, turystów przyciąga jednak nie górami, lecz własnym morzem. Choć wydawać by się mogło, że szyby wwiercone w karwińską ziemię wiodą do samych wrót piekielnych, to w jej granicach mieści się najprawdziwszy Raj.

Czytaj więcej »»

Śledząc losy Larischów, trudno oprzeć się przekonaniu, że zawisło nad nimi swoiste fatum. Węglowi, stanowiącemu główne źródło dochodów rodziny od XIX w., zawdzięczali swoją majętność, stabilną pozycję w strukturach arystokratycznych oraz – co z naszego punktu widzenia szczególnie istotne – liczne reprezentacyjne posiadłości.

Czytaj więcej »»

Zapytanie Polaków lub Czechów o zamek w Grodźcu może wywołać nie lada konsternację. W obu krajach Grodźców jest bowiem co niemiara. Z miejsca przychodzi na myśl Zamek Grodziec nieopodal Złotoryi lub Hradec nad Moravicí, zwany po polsku Grodźcem Golęszyckim, i jego dwa okazałe pałace. 

Czytaj więcej »»

Skoro tyle uwagi w ramach niniejszego cyklu poświęciliśmy już Kończycom, skorzystam z okazji, podtrzymam wątek i rzucę więcej światła na jeszcze jeden kończycki dwór. Będzie to od nas wymagało wyprawy na zachodnie krańce Śląska Cieszyńskiego, aż po Ostrawicę, biegnącą nieopodal Kończyc... no właśnie, jakich? 

Czytaj więcej »»

Historia Kończyc Małych rozpoczyna się, podobnie jak Kończyc Wielkich, w pierwszej dekadzie XIV w., gdy wieś wymieniona została na liście uposażeń biskupstwa wrocławskiego. 

Czytaj więcej »»

Śląsk Cieszyński obfituje w Kończyce, a Kończyce obfitują w zamki. Choć zdanie to może brzmieć nieco komicznie, jest w nim wiele prawdy, o czym sceptycy przekonają się już niebawem. Wizytę rozpoczniemy od położonych po polskiej stronie Kończyc Wielkich, czyli – o ironio – miejscowości mniejszej od sąsiednich Kończyc Małych, do których zawitamy następnym razem.

Czytaj więcej »»

Prawdopodobnie nazwa Zadni Groń niewielu brzmi znajomo, choć urządzona na jego zboczach rezydencja jest jedną z bardziej rozpoznawalnych w naszym regionie. Na Zadnim Groniu, pod przełęczą Kubalonka, w Czarnem, czy też, po prostu, w Wiśle, mieści się Zamek Prezydenta RP, zwany pieszczotliwie „Zameczkiem”. Temat podwójnie dobry na rozpoczęcie cyklu. Po pierwsze, jest to najmłodszy z zamków na Śląsku Cieszyńskim, w dodatku położony na peryferiach, co pozwala na nieszablonowe otwarcie, a te zawsze są w cenie. 

Czytaj więcej »»

Tak oto dotarliśmy do progu wakacji. Niektórzy – przynajmniej ci młodsi – zapewne zdążyli już entuzjastycznie opróżnić plecaki z wszystkiego, co przywodziło na myśl szkołę, by przekształcić je w wycieczkowe niezbędniki. Inni błogo zalegli na sofie z książką lub „padem” w ręce, wiedząc, że rodzicielski argument „Najpierw odrób lekcje!” stracił moc na kolejne dwa miesiące. Cóż pozostaje starszym?

Czytaj więcej »»

Wspominałem, że przypomnę dziś o Alfonsie Matterze – i nie będę gołosłowny. Czas najwyższy, można by rzec, ponieważ w ostatnim czasie robi się na jego temat głośno. Winnymi zamieszania są inicjatorzy upamiętnienia Mattera poprzez nadanie jego imienia jednemu z cieszyńskich rond. Czy zasłużenie? Jak najbardziej! Spieszę wyjaśnić dlaczego...

Czytaj więcej »»

Co za dużo, to niezdrowo. Tuzin folklorystycznych wypadów mógł znudzić osoby, które nie gustują w ludowej tematyce, więc zrobimy sobie od niej przerwę. Zapewne nie na długo, bo, po pierwsze, to moja specjalność, po drugie – nie wyczerpaliśmy jej potencjału. Na podróże śladami motywów w cieszyńskich legendach czy wizyty u narodów, które odznaczyły się w regionalnej frazeologii, przyjdzie czas. Nim skierujemy swoje kroki na inne szlaki, poświęćmy jednak chwilę na jeszcze jeden wątek...

Czytaj więcej »»