niedziela, 6 października 2024
Imieniny: PL: Artura, Fryderyki, Petry| CZ: Hanuš
_-_transp.png){kind=spacer}
/ 
Podróże małe i duże Skałki: Szusem w przeszłość | 10.07.2024
Szczególnym
miejscem na mapie Cieszyna jest Cieślarówka. Co ma do zaoferowania? Jeśli miarą
wartości parków jest liczba atrakcji czy nowoczesna infrastruktura – raczej
niewiele.
Ten tekst przeczytasz za 4 min. 15 s
Fot. Jakub Skałka
Kilka
krzyżujących się ścieżek, parę stolików z ławami, niepokojąco często
okraszonych pustymi butelkami po wyskokowych trunkach. Jest sfatygowana ścieżka
zdrowia, która od lat bezskutecznie dopomina się o remont i resztki
wzbudzających sentyment reliktów dawnego wyciągu narciarskiego. Historia
Cieślarówki, której koleje pokrótce prześledzimy, zatoczyła jednak
niespodziewane koło. Choć kilkukrotnie zmieniała charakter, jest dziś przede
wszystkim tym, czego w miastach najbardziej brak – jedną z ostatnich, o ile nie
ostatnią, tak rozległą łąką tak blisko centrum, bez której (dwu- i czworonożni)
mieszkańcy okolic cierpieliby na poważny deficyt miejsc kontaktu z naturą.
***
Gdybyśmy
spojrzeli na obraz cieszyńskich przedmieść sprzed wieku, porośnięte trawą
zbocza stanowiłyby kompozycyjną dominantę. Nic bardziej oczywistego –
wchłanianie okolicznych wsi, postępujące zatracanie przez nie charakteru
rolnego i ich urbanizacja nie do poznania zmieniły dawny Cieszyn. Do 1932 r.
Cieślarówka nie była nawet dzielnicą miasta, lecz Bobrku, średniowiecznej wsi,
stanowiącej pasmo gospodarstw oddzielających wschodnie granice Cieszyna od
Krasnej, Gułdowów i Mnisztwa. Odchodzą ostatni pamiętający czasy, gdy na
Cieślarówce krowy wypasał Jerzy Cieślar, który końcem XIX wieku wszedł w
posiadanie pobliskiego folwarku, nie wiedząc zapewne, że tym samym na wieki
zapisze się w nazewniczym krajobrazie okolic. Zdaje się, że wśród cieszyńskich
nazw miejscowych wywodzonych od nazwisk pierwotnych gospodarzy Cieślarówka
pozostaje jedną z ostatnich znanych powszechnie, podczas gdy młodszym
pokoleniom Preserówka, Bergerówka czy Borutówka przywodzą dziś na myśl niewiele
lub nic.
***
Z
biegiem czasu Cieślarówka stała się lokalnym ośrodkiem sportów zimowych. Już na
jej najstarszych, sięgających lat 30. zdjęciach zobaczyć można rodziny z
dziećmi, zgromadzone na bezdrzewnych wówczas stokach oraz kolejne, wdrapujące
się ku górze wzdłuż otaczającego szpital ogrodzenia. Ruch zagęszczał się wraz z
budową osiedli, począwszy od sąsiadującego ze zboczem Zakładowego Osiedla
Robotniczego, skończywszy na odrobinę odleglejszym os. Podgórze. W wielu
rodzinnych albumach, także w naszych, obejrzeć można fotografie młodzieży
wdrapującej się na drewnianych nartach w stronę ul. Waryńskiego (dziś ul.
Hallera), by chwilę później cieszyć się niespełna 200-metrowym zjazdem.
Stolicą cieszyńskiego narciarstwa Cieślarówka była dość długo. W 1949 r. przy jednej z fabryk założono nawet sekcję, która gromadziła amatorów zjazdówek i organizowała na stoku zawody „O sprawność narciarską”. O ile z początku jego atutem było jedynie pochylenie, brak drzew i zabudowy, o tyle z czasem zatroszczono się o rozbudowę potrzebnej infrastruktury. Młodsze generacje cieszyniaków zachęcał wyciąg orczykowy czy wieczorne oświetlenie, nad pracą maszynerii czuwała zaś obsługa techniczna.
Wydawałoby się, że XXI wiek otworzy kolejny rozdział rozbudowy Cieślarówki na cele rekreacyjne. Podczas trwającej dekady metamorfozy z bobreckiego pastwiska w cieszyński ośrodek sportów zimowych nikt nie spodziewał się, że w przyszłości prosperitę zakłóci... klimat. Coraz krótsze, coraz cieplejsze zimy zmuszały władze miasta do ratunkowego dośnieżania stoku, w co inwestowano przez kilka lat. Rosnące koszty, kurczące się sezony i nagląca konieczność renowacji infrastruktury sprawiły, że w 2015 r. wyciąg zakończył swoją działalność, na mieście co rusz słychać zaś nowe pomysły zagospodarowania jego terenu. Nie brakuje sceptyków, których na wzmianki o „rewitalizacji” przechodzą dreszcze i którzy za punkt honoru stawiają sobie ochronę Cieślarówki jako ostatniego publicznego bastionu względnie dzikiej przyrody zlokalizowanego tak blisko centrum. Ja uważam, że powinny wrócić na nią krowy, obawiam się jednak, że na to będziemy musieli jeszcze trochę poczekać.
Jakub Skałka
***
Stolicą cieszyńskiego narciarstwa Cieślarówka była dość długo. W 1949 r. przy jednej z fabryk założono nawet sekcję, która gromadziła amatorów zjazdówek i organizowała na stoku zawody „O sprawność narciarską”. O ile z początku jego atutem było jedynie pochylenie, brak drzew i zabudowy, o tyle z czasem zatroszczono się o rozbudowę potrzebnej infrastruktury. Młodsze generacje cieszyniaków zachęcał wyciąg orczykowy czy wieczorne oświetlenie, nad pracą maszynerii czuwała zaś obsługa techniczna.
Wydawałoby się, że XXI wiek otworzy kolejny rozdział rozbudowy Cieślarówki na cele rekreacyjne. Podczas trwającej dekady metamorfozy z bobreckiego pastwiska w cieszyński ośrodek sportów zimowych nikt nie spodziewał się, że w przyszłości prosperitę zakłóci... klimat. Coraz krótsze, coraz cieplejsze zimy zmuszały władze miasta do ratunkowego dośnieżania stoku, w co inwestowano przez kilka lat. Rosnące koszty, kurczące się sezony i nagląca konieczność renowacji infrastruktury sprawiły, że w 2015 r. wyciąg zakończył swoją działalność, na mieście co rusz słychać zaś nowe pomysły zagospodarowania jego terenu. Nie brakuje sceptyków, których na wzmianki o „rewitalizacji” przechodzą dreszcze i którzy za punkt honoru stawiają sobie ochronę Cieślarówki jako ostatniego publicznego bastionu względnie dzikiej przyrody zlokalizowanego tak blisko centrum. Ja uważam, że powinny wrócić na nią krowy, obawiam się jednak, że na to będziemy musieli jeszcze trochę poczekać.
Jakub Skałka
