W Krynicy zdobyłaś dwa złote medale – po jednym w slalomie i gigancie. Na ile ranga tych mistrzostw, w których startowali w większości amatorscy narciarze, zmusiła cię do maksymalnego wysiłku?

– Zdawałam sobie sprawę z tego, że w Krynicy byłam jedną z niewielu wyczynowych zawodniczek. Pojechałam tam świeżo po walce w krajowych mistrzostwach w narciarstwie alpejskim, w których w kategorii juniorek zajęłam czwarte miejsce. Do podium zabrakło mi niewiele, a dokładnie to bezbłędnej jazdy. Popełniłam zbyt wiele błędów na trasie slalomu. W Krynicy nastawiłam się na tryb patriotyczny, bo wszystkim udzieliła się piękna atmosfera tych mistrzostw. I twierdzę, że te moje  zwycięstwa wcale nie zrodziły się łatwo. Trasa przygotowana przez organizatorów była dosyć trudna, od razu wiedziałam, że przygotowali ją fachowcy.

Czy był to twój pierwszy występ w polonijnej imprezie sportowej?

– Tak i od razu dodam, że nie ostatni. Rzeczywistość przerosła moje najśmielsze oczekiwania. W Krynicy czułam się wspaniale, zresztą jak pozostali uczestnicy mistrzostw. Nasza kadra trzymała razem, życzyliśmy sobie sukcesu, a to w takich imprezach najważniejsze.