Albin Heinrich przyszedł na świat 1 marca 1785 roku w morawskim miasteczku Friedland, które obecnie zwie się Břidličná. Matka, Teresa z domu Thiel, była córką sukiennika. Ojciec, Engelbert Heinrich, z zawodu krawiec, ukończył kolegium pijarów w Brantálu – legitymował się więc całkiem niezłym wykształceniem.

Młody Albin studiował filozofię, literaturę klasyczną i historię naturalną na Uniwersytecie Wiedeńskim, później kształcił się w Preszburgu (Bratysławie) i na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Następnie pracował jako prywatny nauczyciel, przy okazji gromadząc sporą kolekcję mineralogiczną. Utracił ją w większości w czasie zamieszania w 1809 roku, kiedy Austria straciła Kraków, a dawną polską stolicę przyłączono do Księstwa Warszawskiego.

Cieszyńskie lata

Niedługo potem Albin Heinrich przeniósł się do Cieszyna, gdzie zyskał stabilizację i w życiu zawodowym, i w życiu osobistym. Znalazł pracę w gimnazjum katolickim, gdzie uczył głównie geografii i historii. W 1814 roku zaręczył się z Karoliną Jonas, jasnowłosą córką adwokata. Pobrali się rok później.

Po śmierci księdza Leopolda Szersznika (zmarł w 1814 roku) opiekunem jego bogatych zbiorów wyznaczono właśnie Albina Heinricha. Ten nie tylko uporządkował kolekcję, ale i stopniowo ją powiększał. Przykładowo zbiór minerałów wzbogacił się o 950 pozycji. Co więcej, w 1821 roku jako pierwszy opisał minerał, znaleziony w Boguszowicach i w Kocobędzu – wówczas zwano go „diorytem”, obecnie popularna nazwa to „cieszynit”.

Interesował się też historią regionalną, w 1818 roku wydał zarys dziejów Księstwa Cieszyńskiego. Była to pierwsza drukowana praca w całości poświęcona temu regionowi (nie licząc dzieła Eleazara Tilischa z 1588 roku). Opracowanie Heinricha doceniono nawet w stołecznym Wiedniu, bowiem otrzymał za nie wyróżnienie od Nadwornej Komisji Szkolnej (Studien-Hof-Komission).

Kolejny, już 121. odcinek „Cieszyńskich rodów” ukaże się we wtorkowym drukowanym „Głosie”. Już dziś zachęcamy do jego lektury.