Teatr Cieszyński – jego Scena Czeska – został założony w październiku 1945 roku. Stało się tak za sprawą miejscowych entuzjastów: czeskiej inteligencji, przedsiębiorców, przemysłowców

i finansistów. Założyli oni spółdzielnię, która w pierwszych kilku latach zarządzała teatrem. W 1948 roku został on upaństwowiony i od tego czasu na przemian był instytucją miejską, powiatową lub wojewódzką.

Scena Polska została powołana do życia 1 sierpnia 1951 roku jako drugi zespół TC. Inicjatorami jej powstania byli działacze Polskiego Związku Kulturalno–Oświatowego, artyści z Polski oraz ówczesny dyrektor TC Josef Zajíc. Z ramienia Zarządu Głównego PZKO organizacją zespołu zajął się Władysław Niedoba, instruktor ZG. Siedzibą teatru był budynek przy dzisiejszej ulicy Strzelniczej, w którym obecnie mieści się siedziba ZG PZKO, a także redakcje „Głosu” i „Zwrotu”. Przedstawienia odbywały się w sali hotelu „Piast”. Scena Polska była też od samego początku teatrem objazdowym, „rozwożącym” kulturę po całym Zaolziu. Pierwszą sztuką wystawioną przez Scenę Polską 14 października 1951 roku było „Wczoraj i przedwczoraj” Aleksandra Maliszewskiego w reżyserii Władysława Delonga – studenta Akademii Filmowej (FAMU) w Pradze. Scenografią zajął się Władysław Cejnar, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jak widać, już w samych początkach funkcjonowania teatru nie było mowy o amatorszczyźnie, spektakle tworzyli ludzie kompetentni. Pierwsze słowa, które padły ze sceny, z ust aktora Janusza Bobka, brzmiały: „No więc jak, panie Władziu?”.

Więcej o historii w weekendowym drukowanym „Głosie”. Scenie Polskiej poświęciliśmy cztery strony.