Osobiście nie należałam do tych, którzy co roku wyjeżdżali na obóz, chociaż, o ile dobrze pamiętam, Organizacja Pionierska w naszej szkole w Suchej Górnej regularnie je organizowała. Byłam na dwóch obozach i oba zapamiętałam. Po skończeniu czwartej klasy spędziłam obozowe dwa tygodnie w Koszarzyskach. Pogoda dopisała, było upalnie, a komendantka obozu, pani nauczycielka Magda Schwarz, wraz z całą kadrą przygotowała atrakcyjny program. Sęk w tym, że jako dziesięciolatka byłam na tyle przywiązana do rodziców, że cały czas tęskniłam (i popłakiwałam nocami), licząc dni do powrotu. Drugi obóz pionierski, w którym brałam udział po skończeniu ósmej klasy, był dla mnie natomiast wspaniałą przygodą. Tym razem – przeciwnie – chciałam, by trwał jak najdłużej. Miał charakter wędrowny, bazę przenosiliśmy z jednego podgórskiego Domu PZKO do drugiego. Głównym programem była turystyka, co mi wcale nie przeszkadzało, choć tuż przed obozem wróciłam z turystycznego urlopu z rodzicami.

Do wspomnień obozowych skłonił mnie mój… plan pracy. Od kilku dni odwiedzam obozy językowo-sportowe, organizowane w różnych miejscowościach Zaolzia w ramach projektu Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej. Mają one co prawda nie charakter stałego obozu, lecz półkolonii, co jednak nie zmienia faktu, że dzieci przyjemnie i aktywnie, w gronie swoich koleżanek i kolegów, spędzają letni tydzień. W piątek będziecie mogli, Drodzy Czytelnicy, poczytać i pooglądać w naszej gazecie, jak takie obozy wyglądają i co się na nich dzieje.