Patronat nad wydarzeniem objęły konsul generalna RP we Lwowie Eliza Dzwonkiewicz oraz konsul generalna RP w Ostrawie Izabella Wołłejko-Chwastowicz. Jak poinformowała „Głos” ta ostatnia, pamiątkowa tablica, którą ufundowało Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej, zostanie odsłonięta w mieście jego urodzin.
– W ramach uroczystości odbędzie się konferencja przypominająca postać i dorobek polskiego biologa. Jej organizatorami są Konsulat Generalny RP w Ostrawie, Miasto Przerów oraz Polskie Towarzystwo Medyczne w Republice Czeskiej we współpracy z Konsulatem Generalnym RP we Lwowie. Konferencja odbędzie się w językach polskim i czeskim – dodała Wołłejko-Chwastowicz.
Rudolf Stefan Jan Weigl urodził się 2 września 1883 roku w Przerowie w rodzinie austriackiej. Po śmierci ojca, Fryderyka Krösela, wychowywał się w polskiej tradycji kulturowej. Gimnazjum skończył w Jaśle i Stryju, następnie podjął studia przyrodnicze na Uniwersytecie Lwowskim, które skończył je w 1907. Jak podaje Wikipedia, w czasie I wojny światowej został powołany do wojska jako parazytolog.– Rozpoczął badania nad nękającą wówczas świat epidemiczną chorobą – tyfusem plamistym i roznoszącymi go wszami. W wyniku gruntownych badań wynalazł pierwszą na świecie skuteczną szczepionkę przeciw tej groźnej chorobie. Jego wynalazkiem było wykorzystanie wszy jako zwierząt laboratoryjnych, co umożliwiło dalsze badania nad tyfusem – można przeczytać.
W 1942 roku miał zostać zgłoszony do Nagrody Nobla, ale jego kandydatury nie poparli Niemy, co miało być odwetem za sprzeciw wobec podpisania przez niego Volkslisty. Pod koniec II wojny światowej przeprowadził się do Krościenka nad Dunajcem w Pieninach. Potem mieszkał w Krakowie. Zmarł nagle 11 sierpnia 1957 roku w Zakopanem. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w stolicy Małopolski.
W 2003 został pośmiertnie odznaczony przez izraelski instytut Jad Waszem medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. To dowód uznania za uratowanie 5 tysięcy osób: przedstawicieli lwowskiego środowiska naukowego (także żydowskich naukowców, m.in. Ludwika Flecka i małżeństwo Meislów), młodzieży akademickiej i gimnazjalnej zagrożonej wywozem do Niemiec, bojowników ruchu oporu.