Kongres Polaków - Głos

Nic nie zastąpi żywego kontaktu z artystami - twierdzą Barbara i Marian Weiserowie | 11.11.2024

Rozmowa z Barbarą i Marianem Weiserami, laureatami nagrody „Złoty Jestem” przyznanej przez kapitułę Kongresu Polaków w RC podczas niedzielnej gali Tacy Jesteśmy 2024, nominowanymi za pielęgnowanie i promocję kultury regionalnej, za dbałość o autentyczność strojów śląskich oraz organizację przedsięwzięcia folklorystycznego „Fedrowani z folklorym”.

Ten tekst przeczytasz za 3 min. 45 s

Barbara i Marian Weiserowie na gali Tacy Jesteśmy 2024. Fot. Norbert Dąbkowski

Folklor to taki temat rzeka, o którym można opowiadać godzinami. Dla jednych to pokazanie tradycji kulturowych i obyczajowych w danym regionie z naciskiem na muzykę i taniec, dla innych liczy się bardziej słowo niż muzyka. A dla was?

Marian Weiser: – Wszystko, o czym pan wspominał. Ja dodałbym od siebie jeszcze temat górnictwa, bo mieszkamy na terenach dotkniętych wydobyciem węgla i ten region „na dołach” zawsze był kojarzony z kopalniami. A więc dla nas folklor to nie tylko tradycje ludzi pracujących na roli, połączonych symbolicznie z czterema porami roku, ale też właśnie aspekty przemysłowe. Trzeba również podkreślić, że na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat do naszego regionu trafiło wielu ludzi niezwiązanych kulturowo z tym przemysłowym obszarem, którzy odkrywają na nowo nasze tradycje górnicze i wszystko z tym związane. Niektórzy przyszli do nas z innych przemysłowych regionów i widzą, że wciąż można pielęgnować te tradycje nie tylko w domach, ale pokazywać je również publiczności na festiwalach, ale też mniejszych, kameralnych imprezach.

Barbara Weiser: – Dla mnie to taki punkt zaczepienia. Nie tylko folklor muzyczny, ale też tradycja słowa, która jest ważna w kontekście naszego regionu, Zaolzia, gdzie przenikają kultury, gdzie mówi się różnymi językami.

Pani Barbaro, jeśli dobrze zrozumiałem słowa, jakie padły ze sceny podczas finałowej gali, to jest pani również wziętą projektantką mody. Tak odbieram pani pasję dotyczącą renowacji strojów ludowych wykorzystywanych do waszej działalności. I chyba trzeba być w tym wszystkim perfekcjonistą…

B.W.: – To lekka przesada mówiąc o mnie w kontekście projektanta mody (śmiech). A wspomniany przez pana perfekcjonizm, owszem, jest ważny, ale u mnie wynika to z prostego faktu, że jak coś się lubi, to nacisk na perfekcyjne przygotowanie zarówno programu na festiwal czy strojów do występów jest niejako automatyczny.

M.W.: – Chciałbym podkreślić, że w ostatnich latach udaje nam się pozyskiwać młodych do współpracy. Pomagają chociażby przy organizacji naszej sztandarowej imprezy, „Fedrowania z folklorem”, ale udzielają się też w innych projektach. Moja żona była inicjatorem przygotowania strojów dla dziecięcego zespołu działającego w ramach MK PZKO w Suchej Górnej. Dzieci już od najmłodszych lat przyzwyczajają się do noszenia strojów ludowych, wchłaniają atmosferę imprez folklorystycznych. To ważne, bo procentuje na przyszłość, a młode akcenty w zespole są bardzo budujące.

B.W.: – Tę nagrodę odbieramy więc jako podziękowanie dla wszystkich, razem tworzymy tę piękną historię. Jestem jednak tak zaskoczona werdyktem kapituły, że brakuje mi słów, żeby te emocje moje i męża szerzej opisać. Cieszymy się razem z naszymi podopiecznymi, razem z naszymi fanami i sympatykami.

Uczestniczycie w wielu międzynarodowych festiwalach, macie okazję obejrzeć na żywo wiele kapel ludowych i artystów z całego świata. Czy jest ktoś, kogo chcielibyście zarekomendować zaolziańskiej publiczności w szczególności? Na przykład zespół u nas mniej znany, ale warty uwagi?

M.W.: – Trudno wymienić tak od razu jeden konkretny zespół czy artystę. Świetnie radzą sobie na scenie chociażby węgierskie kapele ludowe, uwielbiamy też słowacki folklor, o czym często wspominamy przy okazji naszych podróży na Słowację na tamtejsze festiwale. Dziś można bez wielkiego wysiłku odkryć folklor również w Internecie, wystarczy włączyć YouTube czy inne platformy. Oczywiście nic nie zastąpi żywego kontaktu z artystami.

Powrót do przeglądu