Franciszek Smuda to polski trener piłkarski i były piłkarz, znany przede wszystkim jako selekcjoner reprezentacji Polski oraz szkoleniowiec wielu klubów w Polsce i za granicą. Urodził się 22 czerwca 1948 roku w Lubomi, na Górnym Śląsku. Jego kariera sportowa zaczęła się od gry na pozycji obrońcy, ale to w roli trenera zyskał największą sławę.

Smuda rozpoczął swoją karierę piłkarską w Unii Racibórz i Odrze Wodzisław, później jako piłkarz w barwach Stali Mielec i Legii Warszawa. W połowie lat 70. wyjechał do USA, gdzie grał w klubach NASL, m.in. w Hartford Bicentennials, a później występował w niemieckich drużynach niższych lig, takich jak VfR Coburg i SC Preußen Münster.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Smuda postanowił poświęcić się pracy trenerskiej. Jego debiut w roli trenera miał miejsce w niemieckim VfB Coburg. W Polsce najbardziej znany stał się jako trener Widzewa Łódź, z którym w latach 90. osiągnął swoje największe sukcesy. Pod jego wodzą Widzew dwukrotnie zdobył mistrzostwo Polski (1996, 1997) i awansował do fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA w sezonie 1996/1997, co było wówczas wyjątkowym osiągnięciem dla polskiego klubu.

W swojej trenerskiej karierze prowadził wiele innych klubów, takich jak Wisła Kraków, Legia Warszawa, Lech Poznań, Zagłębie Lubin czy Górnik Łęczna. Jego trenerski styl charakteryzował się dużą dyscypliną i umiejętnością budowania silnych, zdeterminowanych zespołów.

W 2009 roku Smuda został mianowany selekcjonerem reprezentacji Polski, której celem było przygotowanie drużyny do Mistrzostw Europy 2012, które Polska współorganizowała z Ukrainą. Mimo wielkich nadziei turniej zakończył się dla Polski już w fazie grupowej, co doprowadziło do zakończenia jego współpracy z reprezentacją.