W tym chaosie człowiek nie potrafi odnaleźć odpowiedniej recepty na życie. Obojętność staje się powszechnym towarem, który niewiele kosztuje; jest darmowym „dobrem” spadającym z nieba. Tego samego nieba, gdzie wszelkie dobro układa się w szufladkach, by w odpowiednim czasie eksplodować słodyczą.
***
Co jest nie tak z człowiekiem, że wojna staje się koniecznością, że nienawiść jest potrzebą chwili, że śmierć wycenia się na liczbę czołgów, samolotów, moździerzy, rakiet? Ziemia wydaje się mieć ten sam rozmiar, te same możliwości. Jedynie nauka nie dotyka szklanych sufitów; rozpycha się łokciami i nie zważa na ograniczenia jakie człowiek wpisuje w kodeksy, zakazy, reguły.
***
Co jest nie tak, gdy życie toczy się jak Ziemia, a tuż obok obłokami kurzu dławią się dziecięce płuca? Co jest nie tak ze zmysłem wzroku, że człowiek nie dostrzega krwi i leżących kończyn w zaroślach. Co jest nie tak z sercem, że bije jedno dla siebie lecz nie dla ludzi, którzy potrzebują dodatkowej dawki życia, zapasowej dawki powietrza, insuliny, morfiny i powszechnie dostępnych