– Odbywają się one przede wszystkim poprzez służbę bliźnim. Adwent to czas, kiedy ludzie przychodzą do spowiedzi, bo chcą uporządkować swoje relacje z Bogiem. Jestem zaskoczony, że w czasie pandemii, kiedy życie mimo wszystko jest ograniczone, przychodzi aż tyle osób. Bardzo nas to cieszy, zwłaszcza kiedy widzimy, że mogliśmy pomóc, przynieść ulgę. Adwent to również czas maryjny, bo Maryja jest tą, która pośredniczy w Bożym planie zbawienia. To, że nie wolno teraz śpiewać, jest tym bardziej dla nas bolesne, że w trakcie odprawiania porannych mszy św., tzw. rorat ku czci Matki Bożej, w naszym kościele zawsze brzmiał piękny śpiew. Obecnie te wszystkie pieśni, sięgające nieraz średniowiecza, należy recytować. Poza tym w czasie Adwentu bracia uczestniczą w rekolekcjach albo sami je prowadzą. W ub. tygodniu razem ze wspólnotą z Karniowa przeżywaliśmy dzień skupienia na Cwilinie. Prócz tego – jak w każdej rodzinie – przedświąteczny okres poświęcamy na sprzątanie i porządkowanie klasztoru.

– Zależy w którym klasztorze. Generalnie jednak Wigilia rozpoczyna się od uroczystych nieszporów w kaplicy. Po nich jest wieczerza wigilijna, która też ma charakter nabożeństwa, bo w jej czasie czyta się Ewangelię, wznosi modlitwy do Boga, czasem przełożony klasztoru wygłasza homilię. Potem dzielimy się opłatkiem, śpiewamy kolędy i rozmawiamy ze sobą jak w rodzinie. Następnie rozjeżdżamy się na pasterki, które są o różnych porach, niekoniecznie tylko o północy.