– Dla nas, wspinaczy, to nie jest droga krzyżowa. To bardziej sztuka cierpienia; istnieje takie pojęcie wymyślone jakiś czas temu. Cierpienie jest pojęciem pejoratywnym, kiedy ktoś zrobił drugiemu człowiekowi krzywdę. Okazuje się z drugiej strony, że może też być wartością. A staje się nią, kiedy prowadzi do osiągnięcia celu. Czasami można usłyszeć takie słowa: żeby coś osiągnąć, trzeba swoje wycierpieć. Takie cierpienie, jak już nadmieniłem, jest wartością pozytywną. Wspinając się po wysokich górach mamy do czynienia często z przenikliwym zimnem, wieje lodowaty wiatr, istnieje groźba upadku, zejścia lawin śnieżnych i kamiennych. Cierpimy, żeby osiągnąć cel. Mamy świadomość, że nie wejdziemy na szczyt bez tego wysiłku i bólu. Reasumując, można powiedzieć, że jest to droga krzyżowa, ale taka, która prowadzi do celu.

– Nie wiem… Jeszcze się zastanawiamy, czy jechać tam tej, czy podczas następnej zimy. Decyzję w tej sprawie podejmiemy mniej więcej w ciągu dwóch tygodni. Wszystko sprowadza się do tego, że musimy stworzyć mocny skład. Być może trzeba będzie więcej czasu, żeby znaleźć ludzi. Ostatnio cześć trochę się posypała z uwagi na wypadki, kontuzje. Z zasadzie tylko to nas blokuje, bo sponsora mamy zaklepanego. Na pewno ruszy polska wyprawa, a inni też się szykują, na przykład Hiszpanie, Rosjanie chyba na razie nie wrócą pod tę górę, bo brakuje im pieniędzy.