– Jest bardzo ważne, żeby dziecko tak przygotować, żeby przedszkole było dla niego atrakcją. My np., a w innych przedszkolach, sądzę, że jest podobnie, już przy zapisach zapraszamy rodziców, żeby razem z dzieckiem przyszli się czasem pobawić do przedszkola lub do ogrodu. Taki wcześniejszy kontakt z przedszkolem jest o tyle ważny, że dziecko później przychodzi już do znanego środowiska. 

– Wtedy tym bardziej jest ważne, żeby przygotować dziecko do pobytu w przedszkolu poprzez rozmowę albo lekturę książek, które zostały napisane na ten temat. Rodzic sam może też opowiedzieć o tym, jak on chodził do przedszkola oraz jak wygląda typowy dzień przedszkolaka. 

– No właśnie, a tymczasem jest bardzo ważne, żeby dziecko nie wyczuło, że mama jest pełna obaw. Dlatego musi ona zrobić wszystko po to, żeby pokonać związany z tym stres i umiejętnie ukryć go przed dzieckiem. W przeciwnym razie maluch odniesie wrażenie, że rzeczywiście dzieje się coś niedobrego. 

– Tak, można, jest nawet bardzo wskazane w pierwszych dniach dać dziecku coś, co przypomina mu dom, np. zabawkę, zdjęcie. U nas można zabawki przynosić przez cały rok. W regulaminie mamy jednak tak postawioną sprawę, że jeżeli dziecko przynosi do przedszkola zabawkę, to wtedy staje się ona rzeczą wspólną, którą mogą się bawić również inne dzieci. 

– Pożegnanie jest, oczywiście, ważne, ale należy to zrobić w domu i w szatni. Przytulić dziecko, uściskać, pocałować. Natomiast po wejściu do sali przedszkola w żaden sposób nie należy już przedłużać momentu rozstania. Tu już nie pora na dyskusje, zwłaszcza że dzieci potrafią być świetnymi manipulatorami, żeby dopiąć swego. Tymczasem najgorsze, co może się w tej sytuacji zdarzyć, jest to, że mama ulegnie namowom malucha i wróci z nim do domu. To tylko spotęguje stres związany z wyjściem do przedszkola, w związku z czym kolejnym próbom zostawienia tu dziecka będzie towarzyszyć płacz, wrzask i nie wiadomo co jeszcze. Adaptacja dziecka w przedszkolu jest okresem bardzo wrażliwym, przebiega różnie u różnych dzieci. Trzeba tutaj postawić na wyczucie. Niektóre dzieci rzeczywiście wymagają bardzo delikatnego podejścia i wyrozumiałości. Z drugiej strony wiemy z doświadczenia, że zwykle ten rozdzierający krzyk i płacz mija, jakby z bicza trzasnął, jak tylko mama zamknie za sobą drzwi przedszkola. Dziecko nagle staje się wesołe i zaczyna się bawić, jak gdyby nigdy nic. Wtedy wiadomo, że chodzi o małego szantażystę, który chciał za wszelką cenę postawić na swoim. Ale to już mowa o okresie późniejszym. Na pewno przez te pierwsze dni i chwile pozwolimy rodzicom trochę pobyć z nami.

– Na pewno nie jest to łatwe, bo dzieci inaczej postrzegają upływ czasu niż dorośli. Dlatego rodzic musi dziecku dokładnie wytłumaczyć, kiedy przyjdzie, i dotrzymać danego słowa. Najlepiej, żeby przez pierwszy tydzień odbierał malucha jeszcze przed obiadem. Pozostawianie dziecka w przedszkolu na całe 8-9 godzin już od pierwszych dni jest bowiem absolutnie niewskazane. Są co prawda rodzice, którzy twierdzą, że ich pociecha często zostaje u babci lub znajomych i nie robi jej to różnicy, ale do mnie to nie przemawia. Okazyjny pobyt u babci, która skupia całą uwagę na wnuku, to bowiem coś zupełnie innego niż bądź co bądź obce środowisko przedszkola, które odtąd musi odwiedzać regularnie jako jeden z wielu w grupie. Dla dziecka pójście do przedszkola jest największą zmianą w jego dotychczasowym życiu. Dlatego należy go przyzwyczajać do niej stopniowo, rozpoczynając od krótszych pobytów, a dopiero potem stopniowo je przedłużać.