Wydobycie węgla pod Suchą Górną skończyło się już kilka lat temu. Zamknięto kopalnie „Franciszek”, „Barbara”, „9 maja”. Dziś coraz trudniej zauważyć szkody górnicze. Na terenie byłej kopalni pracuje kilkadziesiąt różnych firm, a gmina poszczycić się może wieloma nowymi budynkami, drogami czy obiektami sportowymi. Górnictwo nie zniknęło jednak bez śladu.

 

W sobotnie przedpołudnie wyruszył pochód na czele z pocztami sztandarowymi od posągu św. Barbary, patronki górników, w kierunku miejscowego kościoła św. Józefa, gdzie została odprawiona uroczysta msza św. z akompaniamentem orkiestry dętej z partnerskiej gminy Lubomia z Polski. Ks. Mirosław Kazimierz podkreślił, że choć kopalnie zakończą już w przyszłym roku swą działalność, to epoka górnictwa pozostanie na zawsze częścią historii naszego regionu. Podczas swego zjazdu do kopalni sam przekonał się, że praca w podziemiach należy do najtrudniejszych, nie może istnieć bez wzajemnej współpracy i pomocy pomiędzy górnikami i że zawsze towarzyszyła jej myśl o Bogu, zwłaszcza w obliczu niebezpieczeństwa lub śmierci bliskiej osoby. 

Właśnie w tym roku mija 100. rocznica założenia Klubu Umundurowanych Górników Kopalni „Franciszek” w Suchej Górnej. Na sobotnie obchody zaproszeni zostali koledzy z okolicznych organizacji ze Stonawy, byłych kopalń „Barbara”, „Dukla”, „ACS” oraz bratnich organizacji z Przybramia i Straży pod Ralskiem w Czechach, Pezinka ze Słowacji i Kaczyc z Polski.

Obchody 100-leca kontynuowano w Klubie Emerytów Górniczych, gdzie wysłuchano przemówień wójta Suchej Górnej Jana Lipnera oraz gości z bratnich organizacji, a także oklaskiwano występ mażoretek. W czasie rozmów goście często określali siebie jako „sieroty po nieżyjących już matkach-kopalniach”, wysoko ceniąc sobie działalność gminy, która wspiera materialnie organizacje górnicze.