– Zgłosiłem się do rundy szkolnej, rozwiązywałem zadania jako jedyny z naszej szkoły. Udało mi się przebić do rundy wojewódzkiej. Zadania rozwiązywaliśmy w domu, ponieważ wymagały dość dużo czasu. Składały się z trzech części: quizu, obliczeń i obserwacji nieba. Awansowałem do finału ogólnopaństwowego. 

– Mieliśmy określić, o ile stopni posunie się księżyc po niebie w danym czasie. 

– Nie, pojechaliśmy do planetarium w Pradze i tam przez trzy godziny rozwiązywałem zadania. Było 22 finalistów, ja zająłem ex aequo 8. miejsce. Po południu przygotowano dla nas w planetarium ciekawy program. 

– Od trzeciej klasy interesowałem się kosmosem. Czytałem książki na ten temat. W olimpiadzie było też bardzo dużo obliczeń, tu przydała się matematyka. Na przykład trzeba było obliczyć odległość, jaką pokona rakieta, lecąc określoną prędkością z różnych planet. Było to dość podobne do olimpiad z przedmiotów ścisłych, ale ukierunkowane na kosmos. Przed finałem, w którym pojawiły się tematy, których nie rozumiałem, poprosiłem o pomoc nauczycielkę fizyki. Pani Janka Cienciała pomogła mi się przygotować. 

– Tak, mam metrowy teleskop. Obserwuję gwiazdy i czasem też fotografuję. Mieszkam w Piosku, tam gwiazdy są widoczne, na przykład Droga Mleczna. Tu, w centrum Jabłonkowa, tak dobrze gwiazd nie widać.