„Żadna z pięciu wsi w Beskidzie Śląskim (mowa o wsiach położonych po stronie polskiej – przyp. J.S.) nie została zbadana gruntownie z punktu widzenia etnografii, podobnie jak żadna z nich nie doczekała się monografii historycznej” – słowa te wprowadzają czytelników w lekturę „Zarysu kultury materialnej górali śląskich”. Po niemal dziewięciu dekadach, które upłynęły od czasu ich skreślenia, odebrać je można jako świadectwo słusznie minionej epoki.

Czytaj więcej »»

Koszęcin. Dla zwykłego zjadacza chleba trudna do zlokalizowania śląska wieś, dla historyków sztuki architektoniczna gratka, dla miłośników folkloru – słowo klucz, niewymagające dalszych wyjaśnień. Swoją niemałą, choć środowiskowo ograniczoną sławę zawdzięcza dwóm zespołom: jednemu z największych w Polsce neoklasycystycznych zespołów pałacowych oraz Zespołowi Pieśni i Tańca „Śląsk”, który od momentu powstania w 1953 r. obrał go sobie za siedzibę.

Czytaj więcej »»

Gdziekolwiek pojawi się ów podarzony zespół, dzieją się cuda. Podobnie jak z tym legendarnym Orfeuszem. Niby nic. Podnosi się kurtyna i wtedy przez salę leci głośne: – ach!... i nastaje cisza, a oczy błyszczą, a wszyscy się dziwią, a chłopcom serca dygocą i znowu nic. Ludzie czekają, co to będzie. (...). A za kulisami pani Janina Marcinkowa zaciska drobne kciuki w garściach na przychylną wróżbę i szepce jakieś starobeskidzkie zaklęcia czarnoksięskie.

Czytaj więcej »»

Dziś będzie ludowo i refleksyjnie. Po blisko dekadzie przyszedł bowiem czas na koniec mojej przygody z Zespołem Pieśni i Tańca Uniwersytetu Jagiellońskiego „Słowianki”, obchodzącym w tym roku swoje 65. urodziny.

Czytaj więcej »»

Większość osób uznanych za zasłużone dla regionu i godne upamiętnienia pomnikiem, nazwą ulicy czy patronatem nad instytucją powiązanych jest ze Śląskiem Cieszyńskim w sposób ewidentny. Niektórzy stąd pochodzili, inni mieszkali lub rządzili nim bądź państwem, do którego akurat przynależał. 

Czytaj więcej »»

Zakładam, że o Gnieźnie słyszał każdy Polak. Każdemu z wykształceniem, choćby tylko podstawowym, pedagodzy za pomocą mniej lub bardziej skutecznych środków dydaktycznych niechybnie usiłowali wbić do głowy, że było pierwszą stolicą Polski. Wielkopolska, św. Wojciech, zjazd... Piastowie? Po latach każdemu coś jeszcze zapewne tli się w pamięci. Niech więc dziś zaświta nieco więcej!

Czytaj więcej »»

Cieszyńskie parki i skwery na tyle skutecznie zaabsorbowały naszą uwagę, że słusznie można dziś poddać w wątpliwość podróżniczy charakter niniejszej rubryki.

Czytaj więcej »»

Liczne parki z cmentarną przeszłością nie pozostawiają chyba wątpliwości, że wiekowe nekropolie mają wszelkie niezbędne predyspozycje do przeistoczenia się po latach w tereny rekreacyjne.

Czytaj więcej »»

Ktokolwiek w poszukiwaniach zieleni przedrze się na przedmieścia Czeskiego Cieszyna, w końcu dotrze do obszarów, których – pomimo wielu zakusów – nie pochłonęła ekspansja miasta. Zatrzyma go na dłużej Grabinka, jeden z lewobrzeżnych dopływów Olzy, a także rozłożysta Grabina. A może Grabiny? Oto zagwozdka!

Czytaj więcej »»

Hektary zieleni, ścieżki spacerowe, pomniki przyrody, mała architektura – w każdym określenie „park miejski” wzbudzać może inne skojarzenia. Co jednak jest potrzebne, by park był w istocie parkiem?

Czytaj więcej »»

Czytaj więcej »»

Zaskoczonych załączonym zdjęciem zawczasu uspokajam – nie zostało zrobione ani w Cieszynie, ani w ogóle na Śląsku. Choć przedmiotem dzisiejszej opowieści będzie miejsce okoliczne i powszechnie znane, enigmatyczna ilustracja stanowi zapowiedź ciekawostki, którą garstka wnikliwych znawców regionu zapewne już rozpracowała.

Czytaj więcej »»