Marta Orszulik związana jest ze „Stonawą” od pierwszej jej próby w 1994 roku. Wcześniej, przez kilka lat, dyrygowała żeńską „Halką”, do której zapisała się jako siedemnastolatka. To, że została dyrygentką, zawdzięcza akordeonowi oraz swojej poprzedniczce, Annie Cyrzyk, która zobaczyła w grającej na harmonii dziewczynie odpowiedni materiał na dyrygenta. Po zaliczeniu pięcioletnich studiów dyrygenckich w Koszalinie młoda dyrygentka objęła prowadzenie „Halki”. Wtedy o połączeniu chóru żeńskiego z działającym dotąd samodzielnie chórem męskim nie było jeszcze mowy. – Kiedy jeździłam do Koszalina, nawet nie przyszło mi do głowy, że mogłabym prowadzić chór mieszany. Przygotowywałam się pod kątem chóru żeńskiego. Nuty, które przywoziłam, były na chór żeński. Na szczęście nasi wykładowcy przekonywali nas, żeby brać wszystko, co później może służyć kultywowaniu pieśni polskiej poza granicami kraju. Dzięki temu miałam również zapas nut na chór mieszany – wspomina. To częściowo uratowało ją z opresji. Nie rozwiało jednak obaw przed pracą z chórem, w którym oprócz znanych jej pań z „Halki” będą śpiewać również mężczyźni, a także – jakby tego było mało – czworo jej byłych nauczycieli.

Cały artykuł znajdziecie w sobotnim papierowym wydaniu „Głosu Ludu”. Zachęcamy do lektury.