Scena Lalek „Bajka” rozpoczęła sezon artystyczny wystawieniem bajki dla najmłodszych widzów. Przedstawienie „Żabek i Ropuch” oparte na popularnych baśniach autorstwa Arnolda Lobela reklamowane jest jako interaktywna bajka dla dzieci w wieku od dwóch do sześciu lat. Reżyserka, a zarazem nowa dramaturg „Bajki”, Simona Křístková wspólnie z Haną Volkmerovą zadbała o to, by scenariusz był przystosowany do wieku docelowych odbiorców spektaklu. Historia przedstawia przygody dwóch przyjaciół – żabek, które razem zaznają sytuacji radosnych, wzruszających, ale i wywołujących strach. Sceny są krótkie, proste i zrozumiałe w odbiorze. Słowo często zastępuje piosenka lub zabawna animacja lalką, aby dzieci nie dopadło znużenie. O zainteresowanie widzów tym, co dzieje się na scenie, zadbała czwórka aktorów: Wanda Michałek, Jan Szymanik, Ondřej Vyhlídal i gościnnie występująca Anna Bangoura. 

Nudy podczas spektaklu „Żabek i Ropuch” zdecydowanie nie ma, ponieważ sceny dramatyczne przeplatane są działaniami interaktywnymi, do których zapraszani są najmłodsi widzowie. Dzieci wspólnie z aktorami szukają różnych przedmiotów (te rozłożone są w różnych miejscach przestrzeni gry, do których widzowie mogą zaglądać); nawlekają duże guziki na sznurek (ćwiczenie manualne); tworzą wspólny rysunek (ćwiczenie kreatywności); a także śpiewają, tańczą i klaszczą. Reżyserka, Simona Křístková słusznie założyła, że spektakl skierowany do maluchów nie może oddzielać widzów od sceny, ale wręcz przeciwnie – zachęcać ich do współtworzenia przedstawienia. 

 

 

Z powyższym zamysłem reżyserskim korespondowała scenografia autorstwa Ivany Gontkovej. Dzieci zasiadły na miękkim, puszystym dywanie tuż obok przestrzeni gry – dzięki temu animowane lalki (również projektu Gontkovej) były dosłownie na wyciągnięcie ręki, a aktorzy często w ten sposób prowadzili lalki, by te znalazły się między widzami, co dzieci ochoczo wykorzystywały, by je pogłaskać. Użyte w spektaklu lalki zachęcały do dotyku lub przytulania, bowiem były to kukły lub pacynki wykonane z pluszu, a więc do złudzenia przypominały domowe przytulanki. 

Ponadto dobrze, że w przedstawieniu pojawiło się wiele utworów muzycznych (muzyka: Tomáš Sukup). Piosenki śpiewane na żywo przez aktorów z akompaniamentem gitarowym zachęcały dzieci do działań w momentach interaktywnych, a także przykuwały z powrotem ich uwagę, jeśli chwilowo wytrącały się ze śledzenia tego, co działo się na scenie. Z kolei najmłodsze dzieci, które jeszcze nie rozumiały wszystkich scen spektaklu, wykorzystywały partie muzyczne do radosnego podrygiwania, co oczywiście w przypadku tego przedstawienia było mile widziane. 

Przedstawienie „Bajki” stuprocentowo udało się. „Żabek i Ropuch” to idealny spektakl dla maluchów w wieku przedszkolnym – będą bawiły się na nim już dzieci w wieku ok. trzech lat, znajdą tam też coś dla siebie starszaki w wieku pięciu czy sześciu lat. Dzieci młodsze, czyli wieku dwóch lat, też warto zabrać na ten spektakl, ale należy liczyć się z tym, że mogą nie wytrzymać pełnych czterdziestu pięciu minut, bo tyle trwa przedstawienie, i trzeba będzie je jeszcze czymś dodatkowo zabawiać. Bardzo cieszę się, że w repertuarze „Bajki” znalazło się przedstawienie dla maluszków, bo na hartowanie teatrem nigdy nie jest za wcześnie, a tego typu sztuka zawsze lepsza jest niż oglądanie bajek w domu w telewizorze lub na tablecie.