Farka była zawsze przepojona kultem ojczystego słowa, stąd mała Anielka wchłaniała je za sprawą pieśniczek śpiewanych przez mamę Zuzannę, będącą encyklopedią cieszyńskich tradycji, a także niezwykłą narratorką z przebogatym repertuarem opowiadań, czego sam doświadczyłem. Pogłębiała te wartości w miejscowej ludówce, potem w bystrzyckiej wydziałówce, gdzie nie tylko uczono, ale i wychowywano. Tu rodziły się Jej pierwsze zmagania z mową wiązaną, tu zaczęły kiełkować marzenia o teatrze, o działalności społecznej. Urzeczywistniły się z chwilą powstania PZKO, toteż w Nydku zaczynają brzmieć głośno chóralne pieśniczki za sprawą wzmiankowanego już nauczyciela Jana Kupca, świetnego nauczyciela, którego doskonale pamiętam i cenię z czasów bystrzyckich, a także rodzime słowo dzięki Anieli Kupcowej, uczącej przez dziesięciolecia rozumienia jego wartości w postaci przez nią wystawianych większych czy mniejszych sztuk teatralnych.

Swoją fascynacją słowem i tradycją bardzo wzbogaciła działalność dawnej Sekcji Folklorystycznej ZG PZKO, która również dzięki niej stała się fenomenem, zważywszy, że tworzyli ją badacze i entuzjaści nieprofesjonalni. Sądzę, że właśnie ta Sekcja pomogła Jej wydobyć z szuflad to, co później znalazło się w „Korzeniach” czy „Malinowym świecie”, i uświadomić Jej, że to, co pisze, jest prawdziwą poezją.