Wtorkowe spotkanie było wyjątkowe, bo autorka ponad 40 książek dla dzieci zdecydowała się podjąć temat istoty szczęścia. Nie przeszkodził w tym fakt, że na rozłożonych w księgarni kocach rozsiedli się najmłodsi wiekowo, którzy dopiero zaczynają przygodę z czytaniem – fabuła „Kwiatu paproci” oraz sposób przekazania tej historii łącznie z puszczaniem przez pisarkę baniek mydlanych i rozdawaniu koralików zaintrygował ich i przypadł do gustu.

– Staram się pisać tylko takie książki, które dotykają tematów, jakie dzieci poruszają – rzeczywistości i problemów tu i teraz – wyjaśniła Roksana Jędrzejewska-Wróbel w rozmowie z „Głosem”. – „Kwiat paproci” jest częścią serii „Siedem szczęśliwych. Baśnie nie dość znane”. Nie dość znane, bo gdy zaczęłam pytać dzieci o baśnie ludowe, czy znają kije samobije, śpiących rycerzy albo szklaną górę, to robiły wielkie oczy i nie kojarzyły tego z niczym. Pomyślałam, że to wielka szkoda, a przecież baśń się wydarza nawet wtedy, gdy jej nie rozumiemy. W baśniach jest piękne to, że odwołuje się ona do naszej „bazy” jungowsko-symboliczno-archetypicznej. Szklana góra jest symbolem czegoś nieosiągalnego, kwiat paproci jest jakąś tęsknotą. Więc postanowiłam te baśnie na nowo „ubrać”, wykorzystując to, co jest w klasycznej wersji, ale w we współczesnym wydaniu. Dlatego moja bohaterka Zosia wyrusza po kwiat paproci sterowana przez aplikację. To opowieść o manipulacji medialnej, jak jesteśmy niejako sterowani i o tym, jak sobie z tym radzić – zaznaczyła.

Za każdym tytułem książki idą przekaz i jakość, którą bohaterki zdobywają. I tak w „Kwiecie paproci” bohaterka jest szczęśliwa, bo mądra. W „Szklanej górze” szczęśliwa, bo odważna, w „Kijach samobijach” szczęśliwa, bo pewna siebie, a w „Dziwożonie” szczęśliwa, bo wolna.
Cały tekst do przeczytania w piątkowym drukowanym „Głosie”.

 

GALERIE U Wirthów - Roksana Jędrzejewska-Wróbel