Chciałem rozpocząć pseudo oryginalną przypowieścią o upływającym czasie czy o czymś w tym rodzaju. Ale nie, najnowsza płyta 78-letniego Michala Prokopa i jego zespołu Framus Five jest tak piękna, świeża i nowoczesna w swoim „nienowoczesnym” gatunku blues rocka, że zlitowałem się nad wami i nad sobą w rzeczy samej też. Prokop, który nikomu nie musi już nic udowadniać i który mógłby spokojnie odcinać kupony od sławy bez wyrzutów sumienia nękających muzyków, którzy… niczego wielkiego nie osiągnęli, nagrał najlepszy album od czasów „Kolej Yesterday” z 1984 roku. Podobnie jak jego rówieśnik, Vladimír Mišík, swoją muzyką płynącą z serca mógłby leczyć chorych na znieczulicę. „Ostraka” posiada właśnie taką moc uzdrawiania.