Skąd się wzięło u pani zamiłowanie do śpiewu i folkloru?

– Śpiew towarzyszył mi w domu od dzieciństwa. Rodzice śpiewali w zespołach PZKO – tato w oktecie Gama  a mama w Melodii a potem w chórze. Piosenka towarzyszyła mi więc praktycznie na co dzień. Natomiast do folkloru musiałam dorosnąć. Pierwsze kroki w tym kierunku poczyniłam w ZPiT „Suszanie”. Najpierw jako tancerka, a później jako członkini grupek śpiewaczych. Dziś mogę powiedzieć, że folklor stał się moją pasją.

Z tej pasji zrodził się również „Chórek”?

– Z pasji i potrzeby chwili, bo zespół został powołany do życia w związku z koncertem jubileuszowym 50-lecia „Suszan”. Przygotowaliśmy 25 piosenek, którymi wypełnialiśmy przerwy pomiędzy poszczególnymi tańcami. Po jubileuszu szkoda nam było zaniechać wspólnego śpiewania i tak „Chórek” przetrwał do dziś. Obecnie mamy w repertuarze 150 utworów.

Z jakich źródeł pani czerpie?

– Nasz pierwszy repertuar pochodził z „Suszan” i był wynikał tego, co zespół tańczył i śpiewał. Natomiast aktualny repertuar jest rezultatem moich systematycznych poszukiwań, szperania w starych śpiewnikach, notatkach i internecie. Znajomi wiedzą o tym i jeżeli trafia im się jakiś znaleziony na strychu stary śpiewnik, idą z nim do mnie.

Cały wywiad we wtorkowym, papierowym wydaniu "Głosu".