Pogrzeb wielkiego Zaolzianina odprawił w kościele parafialnym Bożego Ciała ks. proboszcz Janusz Kiwak. – Żegnamy dzisiaj naszego brata, który ukochał ziemię rodzinną, te nasze piękne gronie. Władysław Sikora był poetą, prozaikiem, tłumaczem, felietonistą, eseistą, dziennikarzem, nauczycielem i działaczem społecznym – mówił kapłan, który podkreślał, że Władysław Sikora przez całe życie był aktywny w pracy na rzecz lokalnej społeczności. – Ale był również człowiekiem głębokiej wiary. Wiedział, co należy czynić i jak żyć, aby stanąć w Królestwie Bożym. Wiedział, że trzeba kochać Boga i drugiego człowieka. Wiedział, że swoje serce trzeba wypełnić miłością w nadziei, że otrzyma się coś więcej w wieczności – mówił ks. Kiwak.

Władysława Sikorę żegnali w jabłonkowskiej świątyni również jego dobrzy znajomi, Karol Suszka, który zaprezentował fragment twórczości cieszynianina oraz Kazimierz Kaszper.

Kaszper zauważył, że wybierając drogę życiową, Władysław Sikora wybrał postawę pokornego, skromnego obserwatora. – Postawę mędrca, który wie, że trudy życia i filozofowania rzadko chodzą w parze, a jeśli czasami się zbiegają, to tylko w sztukach prawdziwie wysokich, poezji, malarstwie, muzyce – mówił Kazimierz Kaszper, dodając, że z utworów Sikory emanuje głęboki spokój, chęć pojednania się ze światem i ludźmi oraz wiara w ponadczasową wartość zasad moralnych. – Niemiecki filozof i socjolog Erich Fromm napisał kiedyś, że nic nie daje nam większego szczęścia i powodu do dumy niż myśleć, czuć i mówić to, co od nas samych wychodzi. Władysław Sikora z pewnością zaznał tego szczęścia. Dopiero teraz, z perspektywy przybitego wieka trumny, widać również wyraźnie, jak wielkie są jego zasługi dla zaolziańskiej literatury i życia intelektualnego – stwierdził Kaszper.

Pożegnanie Władysława Sikory