Kiedy Ema trafiła do pani?

Dostaliśmy ją jako „prezent świąteczny”, 23 grudnia ub. roku. Ciągle kręciła się wokół własnej osi, na małej przestrzeni. Badania wykazały, że jest ślepa.

Co jest najważniejsze w opiece nad niewidomym psem?

Przede wszystkim nie można przestawiać mebli. Kiedy wzięliśmy Emcię do siebie, nauczyliśmy ją orientacji w mieszkaniu. To jest dla niej podstawa. Kiedy biorę ją w nowe miejsce, przypinam ją na długą smycz. Komenda „Stop” oznacza dla niej, że musi się zatrzymać, bo ma przed sobą barierę.

Można z nią brać udział w zawodach?

Z pewnymi rzeczami sobie nie radzi – z biegiem przez przeszkody i aportem. Ale jest inteligentna, szybko uczy się komend. Wzrok nie jest jej aż tak potrzebny, ponieważ nie widzi od urodzenia. Za to inne zmysły ma wyostrzone. Bierzemy udział w konkurencji free style – Ema siada, kładzie się, skacze na mnie, wykonuje kroki według poleceń.

Cały „Głosik” znajdziecie w piątkowym drukowanym „Głosie”.