Akcja Żonkile wpisuje się w całoroczny program obchodów organizowanych przez Muzeum POLIN pod hasłem „Nie bądź obojętny”. Honorową Ambasadorką akcji Żonkile jest Hanna Krall. Na motywach reportażu pisarki Muzeum POLIN przygotowało animację dla uczniów i uczennic „Zdążyć przed Panem Bogiem” – jej premiera odbędzie się 19 kwietnia na kanale YouTube. – Osiemdziesiąt lat temu w getcie warszawskim wybuchło powstanie. Na terenie getta ukrywało się wówczas 50 tysięcy osób. Wśród nich była 11-letnia Krystyna Budnicka. Jej cichy opór był tak samo ważny jak walka powstańców. 19 kwietnia pokażmy, że łączy nas pamięć o nich wszystkich i przypnijmy żonkil – zachęca Bartosz Gelner, jeden z Ambasadorów tegorocznej akcji.
Pierwszy raz w historii akcji Żonkile wolontariusze będą rozdawać papierowe kwiaty także poza Warszawą. W 80. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim akcja odbędzie się również w Łodzi, Krakowie, Wrocławiu, Białymstoku i Lublinie. – Łącznie ponad trzy tysiące wolontariuszek i wolontariuszy wyjdzie na ulice w Polsce, by wręczać przechodniom papierowe żonkile – symbol pamięci o bohaterkach oraz bohaterach powstania w getcie. Pragniemy wspólnie rozdać 450 tysięcy papierowych kwiatów. Liczba ta symbolizuje liczbę Żydówek i Żydów, którzy byli zamknięci w getcie warszawskim w momencie jego największego przeludnienia – wiosną 1941 roku – mówi Zofia Bojańczyk, koordynatorka akcji Żonkile.
W 1940 roku Niemcy ogrodzili murem część centrum Warszawy i stłoczyli tam prawie pół miliona Żydów ze stolicy i okolic. Uwięzieni w getcie umierali wskutek głodu, chorób, niewolniczej pracy i ginęli w egzekucjach. Latem 1942 roku została zorganizowana Wielka Akcja Likwidacyjna. Niemcy wywieźli z getta do ośrodka zagłady w Treblince blisko 300 tysięcy Żydów. Wśród tych, którzy pozostali, narodziła się idea zbrojnego oporu. 19 kwietnia 1943 roku dwa tysiące Niemców wkroczyło do getta, by je ostatecznie zlikwidować. Przeciwstawiło się im kilkuset młodych ludzi z konspiracyjnych – Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB) i Żydowskiego Związku Wojskowego (ŻZW). Powstańcy, pod dowództwem Mordechaja Anielewicza, byli wycieńczeni i słabo uzbrojeni. Wielu wiedziało, że nie mają szans, ale wolało zginąć w walce, by ocalić swoją godność.