Historia szkoły na Bagińcu sięga lat 70. XIX wieku. To wtedy, w 1872 roku mieszkańcy Bagińca i Bystrego postanowili, że w ich enklawie powinna stanąć szkoła. Karol Kurzysz z Piosku, regionalista i znawca lokalnej historii przyznaje, że było to znamienne wydarzenie. – To ciekawa historia, bo sami mieszkańcy Bagińca starali się o to, by w ogóle można było dostać pozwolenie na budowę – mówi w rozmowie z „Głosem”. – Zrobili składkę i przekazali drzewo, by taki budynek mógł powstać. Ciekawostka jest taka, że szkoła na Bagińcu została wybudowana rok wcześniej, niż szkoła w Piosku – zauważa Karol Kurzysz.

W drodze wyjątku
W artykule poświęconym szkolnictwu polskiemu w Piosku, jaki znalazł się w publikacji wydanej z okazji 550-lecia gminy Piosek, Karol Kurzysz przytacza treść prośby, z jaką mieszkańcy Bagińca i Bystrego zwrócili się do urzędów. Prośba jest datowana na 26 marca 1872 roku. W tym czasie na Bagińcu mieszkało około 200 osób, w tym 50 dzieci w wieku szkolnym.Ostatecznie 20 lipca 1872 roku powiatowa rada szkolna w Cieszynie wydała pozwolenie na budowę tzw. szkoły na peryferiach gminy, a 14 września 1872 roku nadrzędna rada szkolna w Opawie wyraziła (w drodze wyjątku) zgodę na budowę „drewnianej szkoły pod warunkiem dobudowania toalet, powiększenia mieszkania dla nauczyciela”. W związku z niewystarczającymi funduszami konieczne było zorganizowanie kwesty. Za zebrane pieniądze udało się wybudować jedną klasę, której oficjalny odbiór (kolaudacja) nastąpił 12 września 1873 roku.
Pierwszym dyrektorem szkoły został Antoni Poloczek, który na Bagińcu uczył dzieci w języku polskim aż do 1909 r