– Przychodzi do niej jedenastka uczniów – dziewięciu chłopców i dwie dziewczynki. Nie wszystkie dzieci uczęszczały do cierlickiego przedszkola, dlatego najpierw będziemy musieli się wzajemnie poznać. W pierwszym tygodniu zorganizujemy zajęcia zapoznawcze, adaptacyjne. Mamy klasę „dywanową”, możemy poszaleć na dywanie, możemy się pobawić. To jest dla tych dzieci bardzo ważne, ponieważ to będzie dla nich obce środowisko. A chciałabym, aby zaraz od pierwszego tygodnia dzieciaki czuły się tutaj dobrze, wiedziały, że to jest miejsce bezpieczne, że zostały ciepło przyjęte. 

– Staramy się pracować tradycyjnie z Elementarzem i zeszytami ćwiczeń przygotowanymi przez Centrum Pedagogiczne w Czeskim Cieszynie, ale też bardzo często korzystam z własnych kart pracy. To jest czasochłonne, lecz bardzo twórcze. Z moich siedmioletnich doświadczeń w cierlickiej szkole wynika, że te karty są bardzo dobrze przyjmowane. Robimy różne projekty, nawet całodniowe, łączymy wtedy klasy młodsze ze starszymi i pracujemy w mieszanych grupach. To są zajęcia z historii naszego regionu, kulinarne, praktyczne, sportowe. Podczas łączonych zajęć dzieci uczą się wzajemnej współpracy, tolerancji. 

– Uczniowie mają cztery lekcje dziennie. Niespecjalnie lubię podział na przedmioty, wolę bloki. Jeżeli na przykład „rozpędzimy się” w zajęciach związanych z jakąś literką, jest dyskusja, bawimy się nią, uczymy się wiersza, to szkoda mi nagle kończyć zajęcia, bo zaraz ma się zacząć matematyka i sześcio–, siedmioletnie dziecko musi się szybko przestawić na porównywanie liczb, dodawanie czy odejmowanie. Robię to na wyczucie i zdarza się, że jednego dnia może być więcej pracy z literami, zaś drugiego dnia więcej zajęć z matematyki. Ale oczywiście tak to ustawiam, aby spełnić plan we wszystkich przedmiotach. 

– Mamy tu biblioteczkę dla wszystkich klas, ponieważ starsi uczniowie miewają w tym lokalu lekcje czytania. W tym roku będziemy mieli w klasach 4. i 5. także lekcje pisania i czytania twórczego. Na półkach są oczywiście również książki dla pierwszoklasistów. Wiem, że niektóre dzieci już od półrocza sięgają po książki z pierwszego poziomu i same czytają je w domu. Fakt,  że książki mają na wyciągnięcie ręki, dodatkowo motywuje je do lektury.