W metrykach jabłonkowskich z lat 1671-1702 brak nazwiska Bagiński. Za to w 1722 roku w urbarzu (spisie powinności) na liście właścicieli gruntów w Gródku (należał wówczas do parafii w Jabłonkowie) pojawia się Jan Bagiński. Być może był przodkiem Bagińskich, którzy w kolejnych latach mieszkali na terenie parafii jabłonkowskiej, ale to tylko hipoteza, wymagająca weryfikacji w oparciu o zachowane księgi metrykalne i gruntowe.

Bagińscy z Jabłonkowa

Co najmniej kilku Bagińskich z Jabłonkowa zasługuje na dłuższe biogramy. Paweł Bagiński, tkacz, udzielał się charytatywnie. W 1871 roku składał się na rannych Francuzów (trwała wtedy wojna prusko-francuska), a w 1872 roku na dotkniętych powodzią w Czechach.

Na początku XX wieku ważną postacią w życiu Jabłonkowa był Ignacy Bagiński (1858-1925), z zawodu stolarz. Był radnym, współzałożycielem miejscowej Spółki Spożywczej i polskim działaczem narodowym. Pełnił też funkcję delegata Związku Śląskich Katolików.

Franciszek (ur. 1888), syn Ignacego, był nauczycielem, a większość zawodowego życia spędził w Kończycach Wielkich (tych, jak dawniej mówiono, koło Frysztatu). Składał się na Macierz Szkolną Księstwa Cieszyńskiego, udzielał się społecznie, pisywał do „Gwiazdki Cieszyńskiej”.

Podobnie na sprawy narodowościowe zapatrywał się Ignacy (ur. 1898), syn Ignacego (starszego) i brat Franciszka. Ukończył polskie gimnazjum w Cieszynie; maturę z wyróżnieniem zdał w 1917 roku. Służył w armii austriackiej, a od 1918 roku w Wojsku Polskim. Później w okresie plebiscytowym był dowódcą Tajnej Organizacji Wojskowej okręgu jabłonkowskiego. W szeregach 54. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych brał udział w Bitwie Warszawskiej, w czasie której Polakom udało się zatrzymać bolszewicką nawałę. W okresie międzywojennym pracował w banku w Katowicach.

Cały tekst ukaże się we wtorkowym drukowanym „Głosie”. Już dziś zachęcamy do jego lektury.