Była to nagroda „za usługi oddane księciu przy polowaniu w zwierzyńcu i górach”. Zamiast tego był jednak zobowiązany „iść z długą flintą na polowanie, gdy mu się rozkaże, za co pozwolono jemu i jego potomkom paść kozy i świnie w lasach książęcych, oraz brać z nich drzewo na swoje potrzeby” (cytuję za „Historią osadnictwa w Beskidzie Śląskim” Franciszka Popiołka).

Zapewne jego potomkami byli Lisztwanowie z Oldrzychowic, pojawiający się później w księgach gruntowych, metrykach i urbarzach (spisach powinności chłopskich). Przykładowo w urbarzu z 1647 roku wśród osadników w Oldrzychowicach został wymieniony Błażej Lisztwan.

W XVIII wieku nazwisko Lisztwan pojawia się w okolicznych miejscowościach, między innymi w Tyrze i Milikowie. Z pewnością byli spokrewnieni z oldrzychowickimi Lisztwanami, ale ze względu na stan zachowania ksiąg metrykalnych nie zawsze uda się ustalić szczegóły tych powiązań.

Kolejny odcinek „Cieszyńskich rodów” ukaże się już we wtorkowym drukowanym „Głosie”. Już dziś zachęcamy do jego lektury.