Po doświadczeniach II wojny światowej dla Europy najważniejszym celem było zachowanie pokoju w przyszłości. Zastanawiano się w jaki sposób najlepiej uniknąć ponownych konfliktów. Jednym ze sposobów stało się promowanie współpracy w obrębie granic państwowych, które były przecież kiedyś miejscem bezpośrednich starć i konfliktów międzypaństwowych. Współpraca transgraniczna – czyli ponad granicami – miała zbliżać do siebie lokalne społeczności i leczyć rany zadane przez historię. Tak stopniowo wykluwała się idea euroregionów, które miały pełnić rolę swoistych mostów łączących regiony w procesie integracji europejskiej Pierwszy euroregion w Europie powstał już w latach 50. na pograniczu Niemiec i Holandii. Pomiędzy niemieckimi i holenderskimi gminami zawarta została umowa „Euregio”. Właśnie od nazwy tej pierwszej transgranicznej umowy w Europie pochodzi używany do dziś termin euroregion. W ramach tego porozumienia wybrano ponadnarodowe między innymi do spraw rolnictwa, transportu, środowiska. Było to pierwsze transgraniczne zgromadzenie regionalne. Później zaczęto stosować podobne rozwiązania na pograniczu francusko-niemieckim oraz fińsko-norwesko-szwedzkim, a następnie na wielu pograniczach pomiędzy europejskimi krajami.

Anna Herman

Cały tekst znajdziecie w dzisiejszym wydaniu papierowym.