Informację o pierwszym potwierdzonym przypadku małpiej ospy w Czechach potwierdził portalowi Seznam Zprávy Pavel Dlouhý, przewodniczący Towarzystwa Medycyny Zakaźnej Czeskiego Towarzystwa Medycznego Jana Evangelisty Purkyně.

Zdeňka Shumová, dyrektor praskiej stacji sanitarno-epidemiologicznej cytowana przez ceskenoviny.cz poinformowała, że zakażona osoba na początku maja przebywała z przyjaciółmi na festiwalu muzycznym w Antwerpii w Belgii. Po powrocie zaczęła zauważać pierwsze u siebie niepokojące objawy – zaczerwienienie oczu, gorączkę, a przede wszystkim pojawiające się na skórze pęcherze.

Zdeňka Shumová zapewniła, że osoby, które miały kontakt z zakażonym pacjentem zostaną poddane kwarantannie.

Minister zdrowia Vlastimil Válek podkreślił, że władze Republiki Czeskiej nie lekceważą pierwszego potwierdzonego przypadku małpiej ospy w Czechach. – Uważnie monitorujemy sytuację we współpracy z ekspertami.  Ale nie ma powodu do paniki. Choroba nie jest wysoce zakaźna, ryzyko infekcji jest niewielkie – ocenił.

První potvrzený případ opičích neštovic v ČR nebereme na lehkou váhu. Situaci ve spolupráci s odborníky pečlivě sledujeme a monitorujeme.

Není ale žádný důvod k panice. Nemoc není vysoce infekční, riziko nákazy je malé.

— Vlastimil Válek (@vlvalek) May 24, 2022

Małpia ospa to rzadko występującą odzwierzęca infekcja wirusowa, która między ludźmi nie rozprzestrzenia się łatwo. Aby się zakazić musi dojść do bliskiego kontaktu z osobą chorą. Wirus przenosi się przez płyny ustrojowe np. ślinę czy krew, ale także przez stosunek seksualny.

Objawy zaczynają się od gorączki, bólu głowy, bólów mięśni i uczucia zmęczenia. W przeciwieństwie do ospy prawdziwej, pojawia się również powiększenie węzłów chłonnych. Choroba trwa od 2 do 4 tygodni, rzadko powoduje powikłania, zwykle kończy się wyzdrowieniem.

Małpia ospa po raz pierwszy opisana została w 1958 r., gdy w koloniach małp trzymanych w celach badawczych wystąpiły dwa ogniska choroby podobnej do ospy - stąd nazwa „ospa małpia”. Pierwsze przypadki u ludzi stwierdzono w 1970 r. w ówczesnym Zairze. Choroba rzadko przenoszona na ludzi, przez długi czas zachorowania stwierdzano wyłącznie w centralnej Afryce, jednak w 2003 r. była diagnozowana u mieszkańców środkowo-zachodnich USA.