Pierwotnie Adolf Hitler wyznaczył termin napaści na Polskę na 26 sierpnia 1939 r. W noc poprzedzającą rozpoczęcie działań wojennych granicę w wielu miejscach miały przekroczyć oddziały dywersyjne. Jedna z takich grup, w liczbie około 30 osób, miała dokonać w nocy z 25 na 26 sierpnia napadu na stację kolejową w Mostach koło Jabłonkowa i zająć tunel jabłonkowski do czasu nadejścia od strony Czadcy regularnych wojsk niemieckich. Rozkaz Hitlera o przesunięciu terminu agresji na Polskę na 1 września nie dotarł na czas do dywersantów, którzy przechodząc górami dotarli do Mostów między godz. 3 a 4 nad ranem. Z pobliskiego wzgórza ostrzelali stację kolejową oraz stojącą obok willę kierownika polskiej szkoły, w której kwaterowali polscy saperzy, po czym opanowali dworzec. Dywersanci nadaremnie jednak czekali na nadejście wojsk niemieckich. Nie udało się im również zawładnąć tunelem, który obsadzili zaalarmowani wystrzałami Polacy. Gdy w końcu nad ranem dywersanci nawiązali łączność ze sztabem niemieckiej 7. Dywizji Piechoty w Żylinie i zostali poinformowani o zaistniałej sytuacji, zdecydowali się opuścić stację. Pieszo wycofali się w góry, w kierunku Skałki i Wielkiego Połomu.

Po incydencie dowódca niemieckiej 7. Dywizji Piechoty, gen. mjr Eugen Ott, oficjalnie przeprosił stronę polską za „pożałowania godny incydent spowodowany przez niepoczytalnego osobnika”. Napad miał jednak dla Niemców poważne konsekwencje. Polskie dowództwo świadome strategicznego znaczenia tunelu już w czerwcu przystąpiono do prewencyjnego zaminowania tunelu. Co więcej, żołnierze 21 batalionu saperów z Bielska, wyciągnęli wnioski z niemieckiej akcji i rano 1 września, już dużo lepiej przygotowani, bez problemu wysadzili w powietrze strategiczny tunel kolejowy.