Trwające od pięciu lat akcje sprzątania terenu starego cmentarza ewangelickiego w Karwinie-Meksyku prowadzone są w okresach wiosennych i jesiennych. W sobotę 29 października zaplanowano ostatnie prace tej jesieni, choć niewykluczone, że społecznicy nieplanowo spotkają się także i za tydzień. 

– Wiosną zaczynamy w pierwszą sobotę po Wielkanocy. Jesienią natomiast zaczynamy pod koniec września i pracujemy w październiku, żeby na Zaduszki cmentarz był ładnie wysprzątany i żeby ludzie, którzy przychodzą tu zapalać znicze, a dzieje się to coraz częściej, mogli to zrobić na uporządkowanym terenie – wyjaśnia Stanisław Kołek ze Stowarzyszenia Olza Pro, które zajmuje się przywróceniem nekropolii godnego wizerunku.

W sobotę społecznicy uwijali się przy wycinaniu krzewów, samosiejek i suchych drzew w czym pomagali im ochotnicy ze straży pożarnej w Kawinie-Raju, grabili liście, a murarze uzupełniali braki w ścianach kaplicy cmentarnej. 

– Zaczęliśmy zabezpieczać mury, ponieważ są pozbawione dachu i każdego roku deszcz i śnieg wypłukuje zaprawę murarską  z cegieł. W efekcie każdego roku jeden rząd cegieł spadał. Dlatego zdecydowaliśmy zabezpieczyć mury za pomocą desek i brezentu, żeby zatrzymać tę degradację. Bo jeśli ściany się rozsypią to nie będzie czego odnawiać – wyjaśnił Stanisław Kołek.

W gronie sprzątających nie brakowało gości z Polski. Jednym z nich był Adam Mendrek z Jaworza k. Bielska-Białej, który na stary cmentarz ewangelicki w Karwinie-Meksyku przyjechał po raz trzeci. Należy do pasjonatów geocachingu, czyli gry terenowej polegającej na poszukiwaniu skrytek przygotowanych wcześniej przez innych uczestników. 

– Na tym cmentarzu znajduje się jeden taki „kesz”, ale udział w geocachingu polega też na sprzątanie terenu. W trakcie poszukiwań skrytek, zbieramy śmieci, jak np. plastikowe czy szklane butelki i porządkujemy konkretny teren – wyjaśnił.

Akcje sprzątania starego cmentarza ewangelickiego w Karwinie-Meksyku w ostatnim roku przyciągnęły sporo osób z Polski. Byli m.in. przedstawiciele Fundacji „Świetlik”, czy studentki z Uniwersytetu Karola Wyszyńskiego, które dokumentowały polskie groby na Zaolziu sprzed 1945 r. – Widzę, że z roku na rok coraz więcej ludzi włącza się w naszą inicjatywę. To cieszy i motywuje do dalszego działania – przyznał Stanisław Kołek. – Ludzie przychodzą, lubią spotykać się i tu pracować. Zawsze pracujemy na luzie, nie mamy określonej normy, jaką musimy wykonać, rozmawiamy i fajnie spędzamy czas przy tej robocie – dodał.