W tradycji ludowej Zielone Świątki połączone są ze zwyczajem smażenia jajecznicy. W książce „Tam około Bogumina” Wincentego Szeligi i Daniela Kadłubca znajdziemy taki opis wówczas dwudniowych świąt.

– Na Zielóne Świynta(…) to my strojyli główne dwiyrze do chałupy gałónzkami brzozy, trzaskótki albo inszych strómów. W drugi świynto se chodziyło smażyć wajeczynym (mówiyło se też smażónkym). To se uż dycki zeszła wiynkszo grómadka, przeważnie z bliski i z dalsze rodziny. Przyniyśli wajec, szpyrki wyndzóne, sznytlochu i we wiynkszym kastrolu albo kociołku postawiónym na kamiyniach, miyndzy kierymi słożyli ogiyń z chróścio a przikłodali hrubszych gałynzi, smażyli wajeczynym.

Plenerowe smażenie jajecznicy na przełomie maja i czerwca jest nadal popularne. „Wajeczyny” organizują koła PZKO i Macierzy Szkolnej, parafie, rodziny, sąsiedzi i znajomi.