Każda tradycja ma swój początek... Nasza rozpoczęła się od pielgrzymowania starszej córki Joli z warszawską „17”, grupą młodzieży. Po powrocie przekazała nam – rodzicom i młodszej siostrze Beacie tę potrzebną „iskrę”, która była początkiem naszego rodzinnego wędrowania. I tak – pięciokrotnie jechaliśmy do Krakowa, by tam dołączyć do grupy krakowskiej pielgrzymki, która wyruszała spod Wawelu. I na tych pielgrzymkach powstało wielkie marzenie, by mogli wyruszyć ze swoich domów Polacy z Zaolzia na Jasną Górę. To marzenie spełniło się! W roku 1991 odbywał się VI Światowy Dzień Młodzieży z udziałem Ojca Świętego Jana Pawła II. By uczestniczyć w tym pięknym spotkaniu, wyruszyła I Piesza Pielgrzymka Zaolzie – Jasna Góra...

W tym roku odbyła się XXXI Piesza Pielgrzymka Zaolzie – Jasna Góra. Z powodu pandemii dwukrotnie nie można było pielgrzymować. Opiekunem duchowym był ks. Andrej Slodička.

W 1993 roku z mężem jechaliśmy do Rzymu z pielgrzymką, którą organizowała parafia jabłonkowska. Celem było uczestnictwo w beatyfikacji Siostry Faustyny Kowalskiej. Duch Święty nam podszepnął –„a może by tak wyjechał autokar z Zaolzia, by powitać pieszych pielgrzymów, a w drugim dniu zwiedzić Łagiewniki koło Krakowa i modlić się w kościele Siostry Faustyny”. Było wielu chętnych... I tak co roku była okazja, by zwiedzić najróżniejsze ciekawe i piękne miejsca i sanktuaria. 

W tym roku odbyła się XXIX Pielgrzymka Autokarowa Zaolzie – Jasna Góra... Opiekunem duchowym był O. Waldemar Szczygioł. 

Z kolei – wyżej wspomniana pielgrzymka rowerowa. W roku 2003 zaprosiliśmy ówczesnego ks. proboszcza na pieszą pielgrzymkę. Powiedział: „niestety z przyczyn czasowych i fizycznych nie mogę wziąć udziału! Oj, gdyby tak jechało się na rowerach, to dałbym się zaprosić”. No i – przygotowaliśmy pielgrzymkę rowerową! W tym roku odbyła się XIX Pielgrzymka Rowerowa Zaolzie – Jasna Góra! Opiekunem duchowym był ks. Krzysztof Strzelczyk.

Odbyło się też parę pielgrzymek motocyklowych z Zaolzia na Jasną Górę. Powstała też Grupa Duchowego Uczestnictwa – w dniach pielgrzymowania ci wszyscy, którzy nie dali rady wybrać się z którąś z wymienionych pielgrzymek, otrzymywali legitymacje uczestnictwa i modlili się w intencji pielgrzymów.  

Prawdopodobnie każdy z nas nosi w sercu wspomnienie sanktuarium maryjnego, z którym czuje się związany, które pozostawiło w jego życiu ślad łagodnego i stanowczego zarazem, wezwania Matki Bożej: „uczyń to, co powie ci mój Syn” (por. J 2,5).

My również – pielgrzymi dziękujemy za Maryję, którą, począwszy od Elżbiety, wszystkie pokolenia nazywają „błogosławioną”. Zaufała Bogu, zgodziła się być Matką Zbawiciela i również naszą Matką i Królową.