Ten weekend zdominują jak co roku dwa ważne dla Polaków na Zaolziu wydarzenia. Jedno odbywające się przez trzy dni, hucznie obchodzone muzyką, śpiewem, tańcem, plackami i miodulą. Drugie ciche, pełne powagi i zadumy, zamykające się w trwających przez niespełna godzinę okolicznościowych przemówieniach i pochodzie delegacji z kwiatami.

Czytaj więcej »»

Nie milkną echa ceremonii otwarcia XXXIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Paryżu. W zero-jedynkowym postrzeganiu rzeczywistości po piątkowym spektaklu pojawiły się tylko dwa rodzaje reakcji – zachwyt i hejt. Oceniając rzeczywistość przez pryzmat bardziej skomplikowanych relacji, można pokusić się o stwierdzenie, że z nadmiaru chęci popełniono wiele błędów, zaś posiłkując się terminologią piłkarską – że w tym meczu pojawiło się wiele sytuacji spalonych. Ale też kilka strzałów w dziesiątkę.

Czytaj więcej »»

Kilka dni temu wybierałam do rubryki „Głosik” propozycje książkowe dla dzieci. Wakacyjne, letnie, pachnące przygodą. Z przyjemnością zanurzyłam się w nowych tytułach, ciekawie ilustrowanych okładkach, opisach. I choć nie mogłam książek dotknąć, ponieważ przeglądałam je w Internecie, poczułam się trochę jak w dzieciństwie, kiedy w gminnej bibliotece szperałam na półkach i wybierałam dla siebie lekturę na wakacje. A trzeba wiedzieć, że latem – i zresztą przez cały rok – czytałam bardzo dużo.

Czytaj więcej »»

Dom stoi pusty od czterech lat. Od śmierci Staszka nikt w nim nie mieszka. Raz na miesiąc, może dwa miesiące, jest dobrą miejscówką do wieczornych spotkań z kolegami, rozpalenia ogniska na ogrodzie. Jest w kiepskim stanie. Dach nadaje się do naprawy, podwójne skrzynkowe stare okna do wymiany. No i wypadałoby zrobić jakieś centralne ogrzewanie, bo jedyne źródło ciepła to dwa kaflowe piece, w których trzeba zimą składać okien, a później pilnować.

Czytaj więcej »»

Kojarzę, to taka cieniutka książeczka – stwierdziła ku mojemu zdumieniu bibliotekarka. Cieniutka? – pomyślałem. Przecież na jej podstawie powstały cztery sezony serialu, z których każdy ma po dziesięć odcinków! Niemożliwe, żeby to była cienka książka. A jednak...

Czytaj więcej »»

Czy spacerując po parku też wam się wydaje, że te najbardziej atrakcyjnie usytuowane ławeczki zawsze są pozajmowane? A kiedy „złowicie” już tę wymarzoną, to po usadowieniu się na niej dochodzicie do wniosku, że to jednak nie to, że tamta, którą minęliście obojętnie, a którą, oczywiście, w tak zwanym międzyczasie zdążył zająć ktoś inny, była lepsza?

Czytaj więcej »»

Sytuacja ta powtarza się każdego lata. Sezon ogórkowy, łatwy do przewidzenia ciąg wydarzeń odmierzających miarowo wakacyjny czas. Święta Apostołów Słowian i Jana Husa, od początku traktowane jako wakacyjny bonus czeskiego ludu pracującego i okazja do wypadu za miasto, a nawet region, trzyniecki Przegląd Mniejszości Narodowych, na którego plakacie przymiotnik „polski” w ogóle się nie pojawia, chociaż występują na nim uczniowie polskiej szkoły oraz zespoły Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego.

Czytaj więcej »»

„Klimaty brudnej łazienki z wyraźnymi śladami pleśni na ścianach”, „płaszcz pracownika laboratorium chemicznego” czy „kompletny brak zrozumienia tematu, jakim jest sport olimpijski” – w pierwszym odruchu właśnie te trzy skojarzenia nasunęły mi się, kiedy zobaczyłem stroje olimpijskie zaprojektowane dla reprezentacji Republiki Czeskiej przez podobno utalentowanego projektanta młodej generacji, Jana Černego.

Czytaj więcej »»

Na Bagińcu nigdy wcześniej nie byłem. Ale chyba nie mam się czego wstydzić, bo wiem, że są w regionie osoby, które w tym zasłużonym dla polskiej społeczności miejscu nie były wcale.

Czytaj więcej »»

Jak pan może mi pomóc przywrócić moją energię, dziecięcy entuzjazm, bym mógł znowu bawić się żołnierzykami i rysować swoje komiksy, to byłbym bardzo wdzięczny. Bo tego mi brakuje – stwierdził w rozmowie z dziennikarzem „Głosu” 82-letni Grzegorz Rosiński, słynny polski rysownik.

Czytaj więcej »»

Jest wiele miast, do których chce się wracać, i wiele powodów, które sprawiają, że ciągnie nas w miejsca już kiedyś poznane. Wilno do takich miast też należy. Odwiedziłam je w miniony weekend po niespełna dziesięciu latach i od razu wiedziałam, że będę chciała ponownie przemierzać jego ulice. 

Czytaj więcej »»

W jaki sposób należy informować o nieszczęściach – wypadkach komunikacyjnych, katastrofach przyrodniczych, wojnach? W sposób ogólny, stonowany, bez odkrywania tragedii poszczególnych osób, czy też przeciwnie, akcentując indywidualne tragedie?

Czytaj więcej »»

Twój głos ma znaczenie! Ale czy naprawdę w to wierzycie? Przy okazji każdych kolejnych wyborów jesteśmy zachęcani, by wziąć w nich udział i oddać swój głos, spełniając przy okazji „obywatelski obowiązek”. Wybory to przecież święto demokracji i niedoceniany często przywilej. Spójrzmy na frekwencję weekendowych wyborów do Parlamentu Europejskiego – w RC w wyborach europejskich wzięło udział 36,45 proc. uprawnionych do głosowania.

Czytaj więcej »»

Jej płacz zobaczył cały świat. Leżała na macie, dłonią zakrywała twarz wycierając palcami łzy. Emocje musiały kiedyś ujść. Nie tuż po zakończeniu szalonego meczu z Naomi Osaką, na korcie przed publicznością i skierowanymi na nią kamerami, ale w ustronnym miejscu, w siłowni na zapleczu kortu, w ciszy i względnej samotności, podczas zabiegu rozciągania mięśni prowadzonego przez trenera od przygotowania fizycznego. Ale i tam była kamera telewizyjna, która bez skrupułów pokazała światu, jak Iga Świątek płacze.

Czytaj więcej »»

Z lat szkolnych zapamiętałam 1 czerwca jako dzień, który otwierał wyimaginowaną bramę do wakacji. Dzień Dziecka był pierwszym dniem tego 30-dniowego czasu oczekiwania, kiedy to siedzenie w ławkach raz po raz przerywały przygotowania do festynu szkolnego, wycieczka klasowa, a kończyło oddawanie podręczników szkolnych i inne sprawy natury technicznej. Myślę, że pod tym względem we współczesnej szkole nic się nie zmieniło. Czerwiec, chociaż związany z walką o jak najlepsze oceny na świadectwie, pozostał jednocześnie miesiącem nadziei na letni luz bez obowiązków.

Czytaj więcej »»

Czesi są hokejowym narodem. Po raz kolejny przekonałem się o tym podczas mistrzostw świata elity, które od 10 do 26 maja gościły w Pradze i Ostrawie. Będąc jednym z akredytowanych dziennikarzy na tym turnieju miałem okazję przyjrzeć się wydarzeniu z bliska i to dosłownie.

Czytaj więcej »»

Czasem człowiek musi umrzeć, żeby ludzie dowiedzieli się o tym, kim był i co robił. Na przykład, że przez lata przepisywał ręcznie dzieła Władysława Reymonta. Niedawno odebrałem telefon od znajomego przewodnika turystycznego z pytaniem o Tadeusza Modrzejewskiego z Bielska-Białej, skrybę, malarza, rzeźbiarza i ilustratora-amatora, który założył w tym mieście Muzeum Literatury im. Władysława Reymonta. 

Czytaj więcej »»