W jaki sposób należy informować o nieszczęściach – wypadkach komunikacyjnych, katastrofach przyrodniczych, wojnach? W sposób ogólny, stonowany, bez odkrywania tragedii poszczególnych osób, czy też przeciwnie, akcentując indywidualne tragedie?

Czytaj więcej »»

Twój głos ma znaczenie! Ale czy naprawdę w to wierzycie? Przy okazji każdych kolejnych wyborów jesteśmy zachęcani, by wziąć w nich udział i oddać swój głos, spełniając przy okazji „obywatelski obowiązek”. Wybory to przecież święto demokracji i niedoceniany często przywilej. Spójrzmy na frekwencję weekendowych wyborów do Parlamentu Europejskiego – w RC w wyborach europejskich wzięło udział 36,45 proc. uprawnionych do głosowania.

Czytaj więcej »»

Jej płacz zobaczył cały świat. Leżała na macie, dłonią zakrywała twarz wycierając palcami łzy. Emocje musiały kiedyś ujść. Nie tuż po zakończeniu szalonego meczu z Naomi Osaką, na korcie przed publicznością i skierowanymi na nią kamerami, ale w ustronnym miejscu, w siłowni na zapleczu kortu, w ciszy i względnej samotności, podczas zabiegu rozciągania mięśni prowadzonego przez trenera od przygotowania fizycznego. Ale i tam była kamera telewizyjna, która bez skrupułów pokazała światu, jak Iga Świątek płacze.

Czytaj więcej »»

Z lat szkolnych zapamiętałam 1 czerwca jako dzień, który otwierał wyimaginowaną bramę do wakacji. Dzień Dziecka był pierwszym dniem tego 30-dniowego czasu oczekiwania, kiedy to siedzenie w ławkach raz po raz przerywały przygotowania do festynu szkolnego, wycieczka klasowa, a kończyło oddawanie podręczników szkolnych i inne sprawy natury technicznej. Myślę, że pod tym względem we współczesnej szkole nic się nie zmieniło. Czerwiec, chociaż związany z walką o jak najlepsze oceny na świadectwie, pozostał jednocześnie miesiącem nadziei na letni luz bez obowiązków.

Czytaj więcej »»

Czesi są hokejowym narodem. Po raz kolejny przekonałem się o tym podczas mistrzostw świata elity, które od 10 do 26 maja gościły w Pradze i Ostrawie. Będąc jednym z akredytowanych dziennikarzy na tym turnieju miałem okazję przyjrzeć się wydarzeniu z bliska i to dosłownie.

Czytaj więcej »»

Czasem człowiek musi umrzeć, żeby ludzie dowiedzieli się o tym, kim był i co robił. Na przykład, że przez lata przepisywał ręcznie dzieła Władysława Reymonta. Niedawno odebrałem telefon od znajomego przewodnika turystycznego z pytaniem o Tadeusza Modrzejewskiego z Bielska-Białej, skrybę, malarza, rzeźbiarza i ilustratora-amatora, który założył w tym mieście Muzeum Literatury im. Władysława Reymonta. 

Czytaj więcej »»

Kiedy otaczający nas świat malujemy jasnymi kolorami, łatwiej nam się żyje. Rzeczy obiektywnie czarne stają się subiektywnie szarymi, w rezultacie więc możliwymi do przyjęcia. W języku odgrywają tę rolę eufemizmy….

Czytaj więcej »»

W niedzielę obejrzałam przedstawienie teatru amatorskiego Miejscowego Koła PZKO w Śmiłowicach pt. „Storoczny starzik”. Tytułowy bohater komedii jest najzaradniejszym i najsprawniejszym mieszkańcem domu seniora, pomimo, że jest ze wszystkich najstarszy.

Czytaj więcej »»

Zbliżają się wybory do Parlamentu Europejskiego. W Polsce widziałam już sporo plakatów i billboardów wyborczych, w Czechach jest ich jakby mniej. Ale jeden rzuca mi się w oczy i bardzo mnie irytuje: „Chcemy pokoju, nie wojny”. 

Czytaj więcej »»

Tak się składa, że chociaż moje dzieci wyrosły już ze szkolnych tornistrów, nasłuchałam i naczytałam się ostatnio utyskiwań dotyczących elektronicznych dzienniczków ucznia. Bynajmniej nie są one rzeczą nową, ale dla każdego rodzica i dziecka rozpoczynającego swoją szkolną przygodę stają się w pewnym momencie odkryciem i nowym wspólnym doświadczeniem. Nie zawsze pozytywnym. 

Czytaj więcej »»

Już kiedy nasi praprzodkowie wynaleźli ogień, wkrótce przekonali się o tym, że to „dobry sługa, ale zły pan”. Tak było później z większością wynalazków. Tak jest również z możliwościami, jakie dają nam współczesne technologie cyfrowe. Kluczem do sukcesu jest umiar i roztropne z nich korzystanie.

Czytaj więcej »»

„Dej ta bala na kepa" – to zdanie najlepiej zapamiętałem z meczów piłkarskich rozgrywanych przeciwko drużynom z Górnego Śląska. Starsi koledzy wytłumaczyli, że to oznacza „wrzuć tę piłkę na główkę”. Teraz jak słyszę od nastoletniego syna emocjonującego się przy grze komputerowej tekstem „nie czituj, tylko dajwuj go, ja nie mogę, bo mi laguje”, muszę prosić go potem, żeby przetłumaczył mi, co to właściwie znaczy i w jakim to języku („nie oszukuj, tylko zabij/zlikwiduj go, ja nie mogę, bo mi zacina grę”).

Czytaj więcej »»

W bardzo luźnym nawiązaniu do dyskusji nt. „Koguta w rosole” na deskach Sceny Polskiej Teatru Cieszyńskiego chciałabym tu przedstawić moje osobiste rozmyślania na temat gwary cieszyńskiej. Niepoparte żadną wiedzą językoznawczą, a jedynie faktem, że na co dzień jestem użytkownikiem tej mowy.

Czytaj więcej »»

W sobotę Scena Polska Teatru Cieszyńskiego wystawiła premierowo „Koguta w rosole”. Sztukę napisaną przez Samuela Jokica wzięło na warsztat wiele grup teatralnych… – Nie wierzyłem, że jestem w świątyni słowa, ale w jakimś rynsztoku. Nie jest też tak, że bezrobotni, a o nich jest sztuka, to taka wulgarna hołota. A na to wyszło – napisał w recenzji prof. Daniel Kadłubiec. – Wulgaryzmy… Trochę ich było, to fakt, ale nie zgadzam się, że po wyjściu z teatru można postawić znak równości między bezrobotnymi i wulgarną hołotą – odpowiedział Tomasz Wolff, redaktor naczelny „Głosu”.

Czytaj więcej »»

Zainaugurowana w minionym tygodniu zbiórka publiczna na remont „Fasalówki” wpisuje się niejako w głosy dotyczące finansowania remontów Domów PZKO, jakie wybrzmiewały w ostatnim czasie na wielu sejmikach gminnych przed zbliżającym się Zgromadzeniem Ogólnym Kongresu Polaków w RC.

Czytaj więcej »»

Nowe wyzwania, nietuzinkowe pomysły to jest to, co dzisiaj się liczy. Nikt, kto chce być na „topie” – cokolwiek miałoby to oznaczać, nie chce utknąć w nudnej powtarzalności.  Ale czy ona naprawdę jest nudna?

Czytaj więcej »»

Dziś, kiedy pokonanie 600 kilometrów z Trzyńca do Lipska samochodem zajmuje około 6,5 godziny, taka wyprawa nie robi większego wrażenia. Ale kiedy pomyśleć, że Jerzy Buzek z Końskiej na początku XIX wieku w taką trasę jeździł furmanką, żeby dowieźć lub sprowadzić towary, z uznaniem można pokiwać głową – wyjazd zajmował w końcu kilka dni.

Czytaj więcej »»