Fotografia szopki Mifków znalazła się w książce „Třešťské betlémy”, wydanej w 1994 roku. Jej autorami byli trzej szopkarze: Antonín Roháček, Karel Brázda i Jan Kessler. Żaden z nich już nie żyje. Ale w Třešti nie brakuje osób kontynuujących miejscowe tradycje – działa Stowarzyszenie Przyjaciół Szopek, rzeźbiarze prowadzą kółka dla dzieci. 

– Ojcu bardzo zależało na rodzinnej szopce. Dwie figurki, bez jego wiedzy, trafiły do muzeum. Mama potajemnie je podarowała. Muzeum było zainteresowane całą szopką, ale tata nie chciał o tym nawet słyszeć – uśmiecha się pani Jarka. 

Szopka Antonína Mifki została w Třešti, u bratowej pani Jaroslavy. Ona sama przywiozła do Czeskiego Cieszyna tylko kilka figurek i zabudowań na pamiątkę. Te papierowe malował jej wujek, Ludvík Měkuta, wzorując się na szopce słynnego czeskiego malarza Mikoláša Aleša. W domu bratowej szopka co roku jest ustawiana. Ale 86-letnia kobieta sama już z tym sobie nie radzi. Jej syn i wnuki przyjeżdżają specjalnie co roku z Czeskich Budziejowic, aby ustawić szopkę. 

 

 

 

 

 

– Třešťskie szopki mają duże rozmiary, ustawiane są na specjalnych konstrukcjach. Stajenka nazywana jest tam „zbořeništěm”. Ta nazwa prawdopodobnie odnosi się do tego, że Jezus przyszedł na świat w jakiejś walącej się ruderze. Szopka rozkłada się na kilku poziomach. Powinna w niej być trawa, suche kwiaty, a przede wszystkim mchy i pnie. To wszystko jest tak umiejętnie poumieszczane, że pojawiają się pagórki, wąwozy, rzeczki. Popularne są lusterka, które imitują taflę wody. Czasem umieszcza się lustra w taki sposób, aby odbijały część szopki i dzięki temu człowiek odnosił wrażenie, że jest jeszcze większa niż w rzeczywistości. Kolejnym ważnym elementem jest krajobraz w tle – tak zwany „lanczoft”. W Třešti mieszkają malarze specjalizujący się w malowaniu „lanczoftów” – opowiada Jaroslava Branna.

Szopki buduje się już na początku grudnia, ale nie ustawia się od razu wszystkich figurek. W Wigilię umieszcza się małego Jezusa w żłobku, Trzej Królowie pojawiają się 6 stycznia. Wszystko zgodnie z kolejnością obchodzonych świąt. 

Właściciele třešťskich szopek muszą już jesienią pamiętać o tym, że w grudniu będą je ustawiali. Przed nadejściem zimy trzeba nazbierać świeżego mchu i traw. Pamiętam, że mój ojciec lubił chodzić na grzyby. W naszych pięknych, gęstych lasach, dużo ich rosło. Przy okazji zawsze rozglądał się za ciekawie wyglądającymi pniami, które mógłby wykorzystać w szopce – wspomina pani Jarka.