Ofiarą nazistów padli w marcową noc 1944 roku Żydzi z terezińskiego getta, których transportowano do KL Auschwitz-Birkenau pół roku wcześniej, 6 września 1943 roku. W sumie wywieziono wówczas 5 tys. osób. Pół roku spędziły w tak zwanym obozie rodzinnym na terenie Birkenau (BIIa).
Danuta Czech, autorka obszernego dzieła „Kalendarz wydarzeń w KL Auschwitz”, wydanego w 1992 roku w Oświęcimiu, opisała ostatnią noc Żydów z obozu BIIa następująco:
„Do obozu przybyła grupa esesmanów z kierownictwa KL Auschwitz II oraz z oddziału politycznego. Wezwano do pomocy obozowych kapów i blokowych, do których władze obozowe miały pełne zaufanie. Półkompania SS z psami otoczyła obóz. Około godziny 22.00 przyjechało 12 aut ciężarowych nakrytych plandekami. Żydom kazano pozostawić w barkach ciężki bagaż, obiecując dostarczenie go do pociągu. Dla podtrzymania pozorów i spokoju na platformę auta wpuszczano po 40 osób, a auta wyjeżdżające z obozu BIIa nie skręcały w lewo, tj. drogą wprost do krematoriów, ale w prawo, co wskazywało, że udają się do dworca kolejowego. Wywożenie trwało kilka godzin. Najpierw wywożono mężczyzn do krematorium III, następnie kobiety do krematorium II. Zaniepokojeni kilkugodzinnym oczekiwaniem na wyjazd autami do dworca kolejowego Żydzi około godziny 2.00 po północy zaczęli w jednym z baraków śpiewać czeską pieśń ludową. Śpiew podjęto również w następnym baraku. Przestraszeni esesmani zaczęli strzelać na postrach. Żydom zakazano śpiewania pod groźbą przerwania transportu. Rozbieralnie w krematoriach były tak przygotowane, że oczekujący w nich do końca mieli nadzieję, że udają się do obozu pracy. Dopiero rozkaz rozbierania się uświadomił im, że znajdują się w krematorium. Kobiety wchodząc do komory gazowej odśpiewały Międzynarodówkę, Hatikwę – wówczas hymn narodowy Żydów, hymn czeski i pieśń partyzancką. Łącznie nad ranem zabito w krematoriach II i III 3791 więźniów  – Żydów z Theresienstadt – mężczyzn, kobiet i dzieci.” (Czeskie źródła podają obecnie 3792 – przyp. red.)