Byłem przekonany, że moje – nazwijmy je – „czeskie doświadczenia” są raczej skromne. Ale właśnie czytam z niesłabnącym przez moment zaciekawieniem nową książkę mojego uniwersyteckiego kolegi Marka Migalskiego „Czeska lekcja”. I w trakcie lektury zrozumiałem, że pozostawałem w tej kwestii w błędzie.

Czytaj więcej »»

Zdarza się, że w poważnych pracach z zakresu nauki o polityce autorzy odwołują się do diagnoz stawianych przez pisarzy. I tak Robert D. Kaplan przywołuje Josepha Conrada, a dokładniej jego powieść „W oczach Zachodu”.

Czytaj więcej »»

Czytam przede wszystkim dla „przyjemności lektury”. Ale czytam też zawodowo. Na przykład przygotowując tzw. recenzje wydawnicze. Jednak zdarza się, że nawet „lektura obowiązkowa” (nawiązanie do szkolnej nomenklatury – nieprzypadkowe) akademickich publikacji z zakresu socjologii może być związane z czytelniczą satysfakcją. Przyjemność taka to raczej wyjątek od reguły, niemniej nie jest tak, że nie przydarza się ona w ogóle. I całkiem niedawno spotkała mnie aż dwa razy.

Czytaj więcej »»

Dużo się ostatnio w Polsce mówi i pisze o procesach. Oczywiście, zainteresowanie procesami może mieć różne źródła, różnego rodzaju są też procesy, które budzą powszechną ciekawość.

Czytaj więcej »»

Zbliża się trzecia rocznica inwazji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę. Kiedyś to starcie się skończy, wreszcie każda wojna kiedyś, na jakichś tam nieznanych nam jeszcze warunkach się kończy. Jakie obrazy po sobie pozostawi?

Czytaj więcej »»

Zdarza się, że w olśniewające pięknem przyrody miejsce trafić można w niewłaściwym czasie. Przy czym – określenie „niewłaściwy czas” może sugerować nieszczęścia o bardzo różnej skali. 

Czytaj więcej »»

Jakoś często ostatnio natrafiam na płazy. Uspokajam – w tytułach książek. Ale po kolei. Zacznijmy od tego, że pewnie niewiele zaryzykuję stwierdzeniem, iż potocznie zwykle używa się określeń dramat i tragedia jako synonimów. A przecież dramat to nie tylko czy też nie zawsze tragedia. Jeśli bowiem przez dramat rozumiemy rodzaj literacki, to obejmuje on także komedię (i jeszcze dramat właściwy, dodajmy już tylko dla porządku).

Czytaj więcej »»

Bananowa republika kojarzy się zwykle – i nie przypadkiem, rzecz jasna – z tropikami. Określenie to wszak pochodzi od plantacji „jadalnych owoców tropikalnych”. Proste? Proste. Tyle że – na marginesie – nie zawsze proste skojarzenia się sprawdzają.

Czytaj więcej »»

Doprawdy nie wiem, dlaczego zakupiłem lata temu DVD z filmem zatytułowanym „Mężczyzna, który patrzy”. Nie wiem, być może skłoniła mnie do tego intrygująca zamieszczona na okładce informacja – „Katarzyna Kozaczyk (Katarina Vasilissa)... ze swoją niewiarygodną twarzą, skrytym i drwiącym uśmiechem Giocondy i wspaniałymi pośladkami dała życie Sylwii”. 

Czytaj więcej »»

Uwaga! Ten felieton nie jest o kopaniu (piłki). A przynajmniej – nie tylko. Będzie, jak podpowiada tytuł – o ironii. Niemniej od świata piłki nożnej się zaczyna. I to egzotycznie – bo choć za chwilę trafimy do Wiecznego Miasta, to kontekst dla opowieści tworzony będzie na Półwyspie Arabskim.

Czytaj więcej »»

Wszyscy(?) już wiedzą, że życzenie komuś, by żył w ciekawych czasach, to w rzeczywistości powtórzenie chińskiego przekleństwa. No cóż, bywa, że jest tak właśnie, ale zdarza się, że w ciekawych czasach żyć z jakichś powodów warto – nawet kiedy ktoś nie tylko tego faktu nie docenia, ale z oczywistych powodów docenić nie może.

Czytaj więcej »»

Czy żyjemy w „czasach ostatecznych”, jak przekonuje nas tytuł dopiero co wydanej głośnej książki zajmującego się kliodynamiką Petera Turchina? Tego nie wiem. I nie to będzie mnie dzisiaj zajmować. Jednak przy okazji różnorakich naukowych prognoz na nowy rok chciałbym felietonowo rozważyć pytanie – czy nauka może kłamać?

Czytaj więcej »»