Przeglądając księgi metrykalne parafii w Dziećmorowicach czasami można dosłownie spotkać Kijonkę za Kijonką. W księdze chrztów z sierpnia 1901 roku są to trzy wpisy pod rząd.

Była to jedna z najliczniejszych familii w tej wiosce, a jej genealogię z pewnością da się doprowadzić do XVII wieku. W urbarzu Dziećmorowic z 1770 roku pojawia się czterech właścicieli gruntów o nazwisku Kijonka (w nawiasie numery domów): siedlacy Grzegorz (nr 43), Matusz (pewnie Mateusz) (nr 58) i Jakub (nr 75) oraz chałupnik Jan (nr 36).

Wójt i jego zięciowie-wójtowie

Jednym z bardziej znanych przedstawicieli rodu był Walenty Kijonka (1821-1887), właściciel gruntu siedlaczego w Dziećmorowicach nr 6, przez pewien czas wójt. Co ciekawe, cztery jego córki wyszły za mąż za wójtów: Joanna (1850-1925) za Pawła Woźnicę (Niemiecka Lutynia), Józefa (1860-1922) za Bernarda Adameckiego (Marklowice), Filomena (1866-1949) – za Franciszka Gabzdyla (Dziećmorowice), a Franciszka (1868-1942) – za Franciszka Stanioszka (Dziećmorowice).

To dobra ilustracja sytuacji na cieszyńskiej wsi w czasach austriackich: mimo wprowadzenia samorządu gminnego w 1864 roku, godność przełożonego gminy w wielu miejscowościach pozostawała w ręku blisko spokrewnionych bogatych rodów chłopskich.

Dość ważną postacią w historii Dziećmorowic był też Józef Kijonka, członek-założyciel miejscowej straży pożarnej (1896), wybrany pierwszym radnym w 1898 roku.

Kolejną, już 34. odsłonę „Cieszyńskich rodów”, znajdziecie we wtorkowym drukowanym „Głosie”.