Normalnie nie wpraszam się z wizytą. Jako dziennikarka, dla dobra sprawy, pozwalam sobie czasem na odstępstwo od tej reguły. Z odwiedzinami u państwa Opluštilów to był właśnie ten przypadek. Gospodarze nie pozwolili jednak, bym w ich letnim domku w Tyrze czuła się jak intruz. Wręcz przeciwnie. Przyjęli mnie z otwartymi ramionami jak długo oczekiwanego gościa. A na odchodnym obdarowali soczkiem.

– To nie różowy kolor, ale fuksjowy – prostuje pani Andrea. Rzeczywiście, w dziennym świetle sok z lawendy wygląda inaczej niż na zdjęciu. – To dlatego, że zrobiony został tylko z kwiatów. Gdyby dodać również łodygę, co zresztą rok temu próbowaliśmy robić, kolor byłby mniej intensywny, a smak mniej aromatyczny – mówi.

Na dworze leje jak z cebra, siedzimy więc w pokoju połączonym z kuchnią. Nie muszę nawet wychodzić do ogrodu, by się przekonać, że pod tym adresem króluje lawenda. Pod sufitem zawieszone są suche bukiety – w nich specjalizuje się mama pani Andrei, na lodówce leży cała ich naręcz, a w kominku kolejna wiązka. Nie mam powodu nie wierzyć, że w pozostałych pomieszczeniach jest podobnie. Pachnąco, lawendowo.

Całą opowieść o sokach z lawendy znajdziecie w weekendowym, drukowanym „Głosie”.